صدف دهانی. [ ص َ دَ دَ ] ( حامص مرکب ) دارای دهان همچون صدف بودن. دهان چون صدف داشتن. و در بیت زیر مقصود سخنان نغز و پرمعنی گفتن است : چه سود ریزش باران وعظ بر سر خلق که مرد را به ارادت صدف دهانی نیست.سعدی.
