صدف سان

لغت نامه دهخدا

صدف سان. [ ص َ دَ ] ( ص مرکب ) بمانند صدف. بکردار صدف. صدف گون :
کو ساقی دریاکشان کو ساغر دریانشان
کز عکس آن گوهرفشان بینی صدف سان صبح را.
خاقانی.
رجوع به صدف شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس