ای بر رسته صرافان بر، من بر در تیم
کودکی دیدم پاکیزه تر از در یتیم.
مسعودی.
سائل از بخشش تو گشت شریک صراف زائر از خلعت تو هست ردیف بزاز.
فرخی.
گاه صرافست و گه بزاز و هرگز کس ندیدرایگان زر صیرفی و رایگان دیبا بزاز.
منوچهری.
شکوفه همچو شکاف است و میغ دیباباف مه و خور است همانا بباغ در صراف.
ابوالمؤید.
چگونه داند انگشتری که زرگر کیست چگونه داند صراف خویش را دینار
چو نیست دانش بر کار خویش دایره را
چگونه باشد دانا بخالق پرگار؟
ناصرخسرو.
گروهی زیرکان شراب را محک مرد خوانده اند و گروهی ناقد عقل وگروهی صراف دانش و گروهی معیار هنر. ( نوروزنامه ).کعبه صرافی دکانش نیم بام آسمان
بر یکی دستش محک زر ایمان آمده.
خاقانی.
هوا را دست بربستم ، خرد را پای بشکستم نه صرافم چه خواهم کرد نقد انسی و جانی.
خاقانی.
تا یافت محک شب از پلیدی صراف فلک دکان برانداخت.
خاقانی.
جان بر تو کنم نثار نی نی صراف سفال برنتابد.
خاقانی.
کان سخن ما و زر خویش داشت هر دو بصراف سخن پیش داشت.
نظامی.
صراف سخن بلفظ چون زردر رشته چنین کشید گوهر.
نظامی.
صراف سخن باش و سخن بیش مگوچیزی که نپرسند تو از پیش مگو.
سعدی.
مزن جان من آب زر بر پشیزکه صراف دانا نگیرد بچیز.
سعدی ( بوستان ).
خموش حافظ وین نکته های چون زر سرخ نگاهدار که قلاب شهر صراف است.
حافظ.
صراف. [ ص ِ ] ( ع مص ) بگشن آمدن سگ ماده. ( زوزنی ). خواهش نر کردن سگ ماده. خوسه شدن سگ ماده. ( از منتهی الارب ). || مبادلة. صرافة. فان الصراف مزاولة الصرف بین العین و الورق فی التفاضل بین النقود المختلفة. ( الجماهر ص 242 ). || ( ص ، اِ ) ج ِ صَریْفَة. رجوع به صریفة شود.بیشتر بخوانید ...
