صربستان
/serbestAn/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
صربستان در قرن 12 م. استقلال یافت و درقرن چهاردهم در زمان حکومت دوشان ( 1335 - 1355 ) بقدرت رسید. ترکها پس از جنگ «کوسوو» بر آن تسلط یافتند. ( 1389 ). و با وجود طغیان «کاراژئورژ» ( 1804 ) تا سال 1815 آن را کاملا حفظ کردند در سال 1817 «میلوش اوبرِنوویش » از صربستان شاهزاده نشینی مستقل ایجاد کرد که کاملا نفوذ باب عالی ( حکومت عثمانی ) را در آنجا برسمیت شناخت چهل سال بعد 1856 قرارداد پاریس بنام ضمانت اروپا جای نفوذ سلطان را در شاهزاده نشین مزبور گرفت و در هنگام طغیان «بُسنی » و «هرزگوین »، صربستان علیه باب عالی ( حکومت عثمانی ) اعلام مخالفت کرد. سپاهیانش در آغاز مغلوب شدند اما روسیه دخالت کرد و عاقبت بر سپاه عثمانی ظفر یافت و طبق قرار داد برلن به صربستان استقلال کامل داده شد( 1878 ) این کشور یک حکومت پادشاهی بنفع خاندان اوبرونویچ تشکیل داده در سال 1903 استقرار یافت. در سال 1912 - 1913 جنگ ضد عثمانی او را عظمت بخشید و بدنبال آن واقعه سرائیو آتش جنگ بزرگ 1914 - 1918 را روشن کرد. صربستان از طرف شمال توسط «آلمانها - اطریشیها» و از طرف جنوب توسط بلغارها پس از مقاومتی افتخارآمیز طولانی مغلوب شد ( 1914 - 1916 ) به سال 1918 توسطفاتحان فرانشه دسپری سر و سامان گرفت و به سال 1941مرکز حکومت جمهوری یوگوسلاوی گردید. صربستان از سنه ٔ1941 م. یکی از شش جمهوری ملی کشور فدراتیو یوگسلاوی میباشد و خود مشتمل بر دو قسمت است : جمهوری متحده ملی یوگسلاوی مرکب است از جمهوری ملی صربستان ، جمهوری ملی کرواسی ، جمهوری ملی اسلوونی ، جمهوری ملی بسنی وهرزگوین و جمهوری ملی مقدونیه و جمهوری ملی مونته نگرو. جمهوری ملی صربستان شامل ایالت خود مختار «وویووانیا» و ناحیه خود مختار «کورسوومتوهیا» نیز میباشد. ( ماده 2 قانون اساسی مصوب 1946 م. ) و هر یک از جمهوریهای ملی دارای قانون اساسی مخصوص بخود میباشد. ( ماده 11 آن قانون ) مجمع ملی جمهوری متحده یوگسلاوی عالی ترین مرجع قدرت حاکمه دولت است و آن دارای دو مجلس است : «شورای متحده » و «شورای ملل » نمایندگان مجلس اول از طرف تمام مردم کشور برای هر پنجاه هزار تن یک نماینده انتخاب میشوند و نمایندگان مجلس دوم از طرف مردم هر منطقه جدا، چنانکه مردم هر جمهوری سی تن ومردم هر ایالت خود مختار بیست و مردم هر ناحیه خودمختار پانزده تن انتخاب میکنند. ( مواد 49 تا 54 همان قانون ) مجمع ملی هر شش ماه یک دوره یک ماهه جلسات دارد و در بقیه مدت هیئت رئیسه مجمع ملی وظایف آن را انجام میدهد. انتخاب و انفصال دولت بوسیله مجمع ملی صورت میگیرد و مسئول آن میباشد، هر یک از جمهوریها دارای مجمع ملی جمهوری مخصوص و هیئت دولت مخصوص میباشند. وزارتخانه های جمهوری متحده از قرار ذیلند: خارجه ، دفاع ، ارتباطات ، دریاداری ، پست ، تجارت خارجی. وزارتخانه های جمهوریهای جزء از این قرارند: دارائی ، داخله ، دادگستری ، صناعت ، معادن ، بازرگانی ، ارزاق ، کشاورزی ، کار، امور عام المنفعه. ( ماده 86 همان قانون )قضات هر جمهوری و ایالت بوسیله مجمع ملی آن انتخاب میشوند. سامی بیک نویسد: تا این اواخر [ اوائل قرن بیستم ] بشکل شاهزاده نشین تابع ترکیه بود، بر طبق قرارداد برلن از دولت مزبور جدا و صاحب استقلال شد و پس از چهار سال مبدل به پادشاهی گردید.بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
صِربِستان ( به صربی: Србија ) با نام رسمی جمهوری صربستان ( به صربی: Република Србија ) یک کشور محاط در خشکی در مرکز جنوب خاوری اروپا است که بخش جنوبی جلگهٔ پانونی و جنوب شبه جزیره بالکان را دربرگرفته است. این کشور با مجارستان در شمال، رومانی و بلغارستان در شرق، مقدونیه شمالی و مونته نگرو و کوزوو در جنوب، کرواسی و بوسنی و هرزگوین در غرب هم مرز است. بلگراد پایتخت این کشور است.
برای قرن ها، در مرزهای فرهنگی میان شرق و غرب، یک پادشاهی قدرتمند صرب در قرون وسطی — بعدها با نام امپراتوری — بیشتر بالکان را در تصرف داشت. حکومت نوین صربستان در سال ۱۸۱۷ در پی قیام دوم صربها به وجود آمد. مرزهای امروزی کشور، پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. در آن زمان صربستان یک واحد فدرال درون جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی شد. صربستان در سال ۲۰۰۶ پس از آنکه مونته نگرو از اتحاد صربستان و مونته نگرو جدا شد، دوباره پس از فروپاشی یوگسلاوی در سال ۱۹۹۰ به وضعیت حکومت منفرد درآمد. در سال ۲۰۰۸، استان خودمختار کوزوو، به صورت یکطرفه از صربستان اعلان استقلال کرد. حکومت صربستان استقلال کوزوو را غیرقانونی دانسته و آن را به رسمیت نمی شناسد. [ ۱] کشورهای دنیا نیز واکنش های متفاوتی نسبت به این رویداد داشته اند. صربستان همچنین از تاریخ ۱ نوامبر ۲۰۰۰ در سازمان ملل متحد عضو است.
مساحت این کشور بدون احتساب کوزوو ۷۷٬۴۷۴ کیلومتر مربع است.
صربستان در اروپا، در شبه جزیره بالکان و در جلگه پانونین قرار دارد. جایی که پیوندگر میان مرکز، جنوب و خاور اروپاست. رودخانه دانوب ( ۲۸۵۰ کیلومتر ) در یک سوم شمال کشور جاری است. طول ۵۸۸ کیلومتری این رودخانه در کشور، مرز با کرواسی و بخشی از مرز با رومانی را تشکیل داده است. از دیگر رودخانه های صربستان می توان «ساوا»، «تیمیش»، «درینا» و «بگج» را نام برد. بیش ار یک چهارم سرزمین صربستان ( ۲۷٪ ) پوشیده از جنگل است.
شرایط طبیعی و به ویژه ناهمواری ها و شرایط توپوگرافی صربستان به گونه ای است که برخلاف دیگر جمهوری های پیشین یوگسلاوی که غلبهٔ مناطق کوهستانی در آن ها چشمگیر است، بهره مند از دشت های واسطه ای کوچک و بزرگ است که به همراه اقلیمی نسبتاً مساعد و متنوع و وجود منابع آب تقریباً کافی به بزرگ ترین مرکز تولیدات فراورده های کشاورزی یوگسلاوی تبدیل شده بود. عبور رودخانه دانوب و شاخه های آن نیاز آب کشاورزی ۹۴٪ از زمین های زیر کشت صربستان و وویوودینا را بر طرف می کند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای قرن ها، در مرزهای فرهنگی میان شرق و غرب، یک پادشاهی قدرتمند صرب در قرون وسطی — بعدها با نام امپراتوری — بیشتر بالکان را در تصرف داشت. حکومت نوین صربستان در سال ۱۸۱۷ در پی قیام دوم صربها به وجود آمد. مرزهای امروزی کشور، پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. در آن زمان صربستان یک واحد فدرال درون جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی شد. صربستان در سال ۲۰۰۶ پس از آنکه مونته نگرو از اتحاد صربستان و مونته نگرو جدا شد، دوباره پس از فروپاشی یوگسلاوی در سال ۱۹۹۰ به وضعیت حکومت منفرد درآمد. در سال ۲۰۰۸، استان خودمختار کوزوو، به صورت یکطرفه از صربستان اعلان استقلال کرد. حکومت صربستان استقلال کوزوو را غیرقانونی دانسته و آن را به رسمیت نمی شناسد. [ ۱] کشورهای دنیا نیز واکنش های متفاوتی نسبت به این رویداد داشته اند. صربستان همچنین از تاریخ ۱ نوامبر ۲۰۰۰ در سازمان ملل متحد عضو است.
مساحت این کشور بدون احتساب کوزوو ۷۷٬۴۷۴ کیلومتر مربع است.
صربستان در اروپا، در شبه جزیره بالکان و در جلگه پانونین قرار دارد. جایی که پیوندگر میان مرکز، جنوب و خاور اروپاست. رودخانه دانوب ( ۲۸۵۰ کیلومتر ) در یک سوم شمال کشور جاری است. طول ۵۸۸ کیلومتری این رودخانه در کشور، مرز با کرواسی و بخشی از مرز با رومانی را تشکیل داده است. از دیگر رودخانه های صربستان می توان «ساوا»، «تیمیش»، «درینا» و «بگج» را نام برد. بیش ار یک چهارم سرزمین صربستان ( ۲۷٪ ) پوشیده از جنگل است.
شرایط طبیعی و به ویژه ناهمواری ها و شرایط توپوگرافی صربستان به گونه ای است که برخلاف دیگر جمهوری های پیشین یوگسلاوی که غلبهٔ مناطق کوهستانی در آن ها چشمگیر است، بهره مند از دشت های واسطه ای کوچک و بزرگ است که به همراه اقلیمی نسبتاً مساعد و متنوع و وجود منابع آب تقریباً کافی به بزرگ ترین مرکز تولیدات فراورده های کشاورزی یوگسلاوی تبدیل شده بود. عبور رودخانه دانوب و شاخه های آن نیاز آب کشاورزی ۹۴٪ از زمین های زیر کشت صربستان و وویوودینا را بر طرف می کند. [ ۲]
wiki: صربستان
دانشنامه آزاد فارسی
صِرْبِستان (Serbia)
نمایی از شهر بلگراد، نمایی از شهر بلگراد، نمایی از شهر بلگراد، موقعیت. جمهوری صربستان (یوگسلاوی سابق) در اروپای جنوبی و در مرکز غربی شبه جزیرۀ بالکان جا دارد. از شمال به مجارستان از شرق به رومانی و بلغارستان، و از جنوب به مقدونیه و آلبانی، از جنوب غربی به دریای آدریاتیک، و از غرب به بوسنی و هرزگوین و کرواسی محدود می شود. مساحت این کشور ۸۸,۳۷۵ کیلومتر مربع و شهر بلگراد پایتخت آن است.سیمای طبیعی. بخش بزرگی از صربستان را کوه های بالکان و آلپ های دیناریک در جنوب فرا گرفته و رودخانه های موراوا، ایبار، لیم، و تیموک، که از ریزابه های رود دانوب اند، آن را مشروب می کنند. رود مرزی درینا نیز این کشور را از بوسنی و هرزگوین جدا می کند. رودخانۀ ساوا که از غرب به این سرزمین وارد می شود، در شهر بلگراد به رود دانوب می پیوندد و استان وویوودینا در شمال را از دیگر نواحی کشور جدا می کند. استان مزبور که عمدتاً از جلگۀ پانونیا تشکیل شده، بخش وسیع و حاصل خیزی است که رودهای دانوب و تیسا که از کشور بلغارستان به این سرزمین وارد می شوند آن را مشروب می کنند. جنوبی ترین بخش صربستان استان کوزوو است. استان مزبور از جنوب با مقدونیه و از غرب با جمهوری مونته نگرو هم مرز است و کوه های بالکان و آلپ های دیناریک آن را فرا گرفته اند. رودخانه های ایبار و بلی دریم نیز از این سرزمین می گذرند. بلندترین نقطۀ کشور با نام کوه داراویتسا، با ارتفاع ۲,۶۵۶ متر، در مرز مشترک کوزوو، آلبانی و مونته نگرو واقع است. کشور صربستان به شیوۀ جمهوری فدرال اداره می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از بلگراد، نووی ساد، نیش، کراگویِواتس، سوبوتیتسا، زرنیانین، و پریستینا. بیشتر نواحی این کشور دارای اقلیم قاره ای با زمستان های سرد و تابستان های گرم است. میانگین دمای شهر بلگراد در دی ماه ۱- درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۳.۵ درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۳۶۸ میلی متر می رسد. حدود ۲۸ درصد از مساحت کشور، به ویژه نواحی کوهستانی، را جنگل درختان برگ ریز فرا گرفته و آهو، خرس، گوزن، بز کوهی و نیز پرندگانی چون مرغابی، غاز، حواصیل، و قرقاول حیات وحش این کشور را تشکیل می دهد.
اقتصاد. جلگۀ حاصل خیز پانونیا، که بخش عمدۀ استان وویوودینا را شامل می شود، از زمان های گذشته به انبار غلۀ صربستان موسوم بوده و تولید غله و دامداری، به ویژه پرورش گوسفند، بز، خوک، و ماکیان، از عمده ترین فعالیت های اقتصادی آن است. کوزوو، استان جنوبی کشور، فقیرترین بخش صربستان است و حدود دوپنجم از جمعیت آن در کشت زارهای کوچک و خانوادگی کار می کنند و انگور و شراب مهم ترین محصول آن است. اقتصاد صربستان به سبب جنگ های داخلی و تحریم های بین المللی آسیب دیده و بازده صنعتی آن کاهش یافته است؛ فعالیت های صنعتی آن به تولید سیمان، فولاد، آهن، کود شیمیایی، مصنوعات پلاستیکی، شکر، اسید سولفوریک، وسایل خانگی، اتومبیل، و تراکتور منحصر است. کشور مذکور از نظر منابع زیرزمینی، غنی است و مهم ترین کانی های آن عبارت اند از نفت و زغال سنگ. تولید نفت خام این کشور سالانه ۸۰۵هزار تن و تولید گاز آن ۱۶۰میلیون متر مکعب است. معادن نفت آن در استان وویوودینا قرار دارد و بیش از نیمی از زغال آن از معادن کوزوو استخراج می شود. علاوه بر سوخت های فسیلی، مس، کرُم، نقره، و سرب از دیگر منابع طبیعی آن به حساب می آیند. جنگ میان صربستان و کرواسی به بیشتر تأسیسات گردشگری این ناحیه آسیب رسانده است ولی صنعت توریسم در این منطقه رفته رفته رونق یافته و به مرور بر تأسیسات و تسهیلات آن افزوده شده است.
حکومت و سیاست. براساس قانونی اساسی ۱۹۹۲، نظام این کشور جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور کشور را مردم برای حداکثر دو دورۀ چهارساله انتخاب می کنند. مجلس جمهوری آن از ۴۰ عضو و مجلس شهروندان آن از ۱۳۸ نماینده تشکیل شده است.
مردم و تاریخ. جمعیت صربستان حدود ۷,۳۰۶,۶۷۷ نفر (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن۸۲.۶ نفر در کیلومتر مربع است. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۱۶.۰- درصد است و صرب ها ۶۳ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۶۵ درصد از مردم آن مسیحی ارتدوکس اند و۵۶.۵ درصد از آنان در شهرها به سر می برند. زبان رسمی این کشور صرب و کروات است. صرب های اسلاوی تبار، در قرن ۶م در این سرزمین ساکن شدند و تا قرن ۱۳م تحت استیلای بلغارها و امپراتوری بیزانس قرار داشتند. با سقوط امپراتوری بیزانس استیون دوشان به سلطنت صربستان رسید و آلبانی و مقدونیه را ضمیمۀ قلمرو خود کرد. ترکان عثمانی در ۱۵۲۶ بر سراسر بالکان استیلا یافتند و پس از جنگ روس و عثمانی، از ۱۷۶۸ تا ۱۷۷۴، حمایت از مسیحیان مقیم امپراتوری عثمانی به روسیه واگذار شد. با رو به ضعف نهادن امپراتوری عثمانی، اتریش جای آن را گرفت و صربستان در ۱۸۲۹ به امیرنشینی مستقل مبدل شد. با جنگ ۱۹۱۳ در بالکان بر وسعت متصرفات صربستان افزوده شد و ترور ولیعهد اتریش در سارایوو به جنگ جهانی اول انجامید. در پایان جنگ، صربستان، کروواسی، مونته نگرو، اسلوونی، و بوسنی و هرزگوین با هم متحد شدند و در ۱۹۲۹ کشور یوگسلاوی را تأسیس کردند. یوگسلاوی در جنگ جهانی دوم (۱۹۴۱) به تصّرف آلمان درآمد و در پایان جنگ یوسیپ بروز تیتو، رهبر کمونیست های یوگسلاوی، با همکاری ارتش سرخ، آلمانی ها را از یوگسلاوی بیرون راند و زمام امور کشور را در دست گرفت. تیتو در ۱۹۴۸ از کشورهای کمونیست دوری گزید و در ۱۹۷۴ رئیس جمهور دایمی یوگسلاوی شد. با درگذشت او در ۱۹۸۰ و فروپاشی کشور اتحاد جماهیر شوروی، نخستین انتخابات آزاد در ۱۹۹۰ در یوگسلاوی برگزار شد و جدایی خواهان اکثریت پارلمان را به دست گرفتند؛ در پی آن کرواسی و اسلوونی در ژوئن ۱۹۹۱ استقلال خود را اعلام داشتند. این عمل با واکنش دولت فدرال روبه رو گردید و جنگ داخلی خونین یوگسلاوی آغاز شد که بعداً به جداشدن بوسنی و هرزگوین و مقدونیه نیز انجامید. حمایت جامعۀ اروپا و امریکا از جدایی خواهان، به استقلال آنان انجامید و از این کشور فقط فدراسیون صربستان و مونته نگرو به جا ماند. جمهوری خودگردان مونته نگرو با مراجعه به همه پرسی ۲۰۰۶ از اتحاد با صربستان جدا شد و به دنبال آن ایالت کوزوو نیز اعلام استقلال کرد.
برای مطالعه بیشترمراجعه شود به:بالکان،اسلام_در_بالکان،بوگومیل ها
نمایی از شهر بلگراد، نمایی از شهر بلگراد، نمایی از شهر بلگراد، موقعیت. جمهوری صربستان (یوگسلاوی سابق) در اروپای جنوبی و در مرکز غربی شبه جزیرۀ بالکان جا دارد. از شمال به مجارستان از شرق به رومانی و بلغارستان، و از جنوب به مقدونیه و آلبانی، از جنوب غربی به دریای آدریاتیک، و از غرب به بوسنی و هرزگوین و کرواسی محدود می شود. مساحت این کشور ۸۸,۳۷۵ کیلومتر مربع و شهر بلگراد پایتخت آن است.سیمای طبیعی. بخش بزرگی از صربستان را کوه های بالکان و آلپ های دیناریک در جنوب فرا گرفته و رودخانه های موراوا، ایبار، لیم، و تیموک، که از ریزابه های رود دانوب اند، آن را مشروب می کنند. رود مرزی درینا نیز این کشور را از بوسنی و هرزگوین جدا می کند. رودخانۀ ساوا که از غرب به این سرزمین وارد می شود، در شهر بلگراد به رود دانوب می پیوندد و استان وویوودینا در شمال را از دیگر نواحی کشور جدا می کند. استان مزبور که عمدتاً از جلگۀ پانونیا تشکیل شده، بخش وسیع و حاصل خیزی است که رودهای دانوب و تیسا که از کشور بلغارستان به این سرزمین وارد می شوند آن را مشروب می کنند. جنوبی ترین بخش صربستان استان کوزوو است. استان مزبور از جنوب با مقدونیه و از غرب با جمهوری مونته نگرو هم مرز است و کوه های بالکان و آلپ های دیناریک آن را فرا گرفته اند. رودخانه های ایبار و بلی دریم نیز از این سرزمین می گذرند. بلندترین نقطۀ کشور با نام کوه داراویتسا، با ارتفاع ۲,۶۵۶ متر، در مرز مشترک کوزوو، آلبانی و مونته نگرو واقع است. کشور صربستان به شیوۀ جمهوری فدرال اداره می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از بلگراد، نووی ساد، نیش، کراگویِواتس، سوبوتیتسا، زرنیانین، و پریستینا. بیشتر نواحی این کشور دارای اقلیم قاره ای با زمستان های سرد و تابستان های گرم است. میانگین دمای شهر بلگراد در دی ماه ۱- درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۳.۵ درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۳۶۸ میلی متر می رسد. حدود ۲۸ درصد از مساحت کشور، به ویژه نواحی کوهستانی، را جنگل درختان برگ ریز فرا گرفته و آهو، خرس، گوزن، بز کوهی و نیز پرندگانی چون مرغابی، غاز، حواصیل، و قرقاول حیات وحش این کشور را تشکیل می دهد.
اقتصاد. جلگۀ حاصل خیز پانونیا، که بخش عمدۀ استان وویوودینا را شامل می شود، از زمان های گذشته به انبار غلۀ صربستان موسوم بوده و تولید غله و دامداری، به ویژه پرورش گوسفند، بز، خوک، و ماکیان، از عمده ترین فعالیت های اقتصادی آن است. کوزوو، استان جنوبی کشور، فقیرترین بخش صربستان است و حدود دوپنجم از جمعیت آن در کشت زارهای کوچک و خانوادگی کار می کنند و انگور و شراب مهم ترین محصول آن است. اقتصاد صربستان به سبب جنگ های داخلی و تحریم های بین المللی آسیب دیده و بازده صنعتی آن کاهش یافته است؛ فعالیت های صنعتی آن به تولید سیمان، فولاد، آهن، کود شیمیایی، مصنوعات پلاستیکی، شکر، اسید سولفوریک، وسایل خانگی، اتومبیل، و تراکتور منحصر است. کشور مذکور از نظر منابع زیرزمینی، غنی است و مهم ترین کانی های آن عبارت اند از نفت و زغال سنگ. تولید نفت خام این کشور سالانه ۸۰۵هزار تن و تولید گاز آن ۱۶۰میلیون متر مکعب است. معادن نفت آن در استان وویوودینا قرار دارد و بیش از نیمی از زغال آن از معادن کوزوو استخراج می شود. علاوه بر سوخت های فسیلی، مس، کرُم، نقره، و سرب از دیگر منابع طبیعی آن به حساب می آیند. جنگ میان صربستان و کرواسی به بیشتر تأسیسات گردشگری این ناحیه آسیب رسانده است ولی صنعت توریسم در این منطقه رفته رفته رونق یافته و به مرور بر تأسیسات و تسهیلات آن افزوده شده است.
حکومت و سیاست. براساس قانونی اساسی ۱۹۹۲، نظام این کشور جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور کشور را مردم برای حداکثر دو دورۀ چهارساله انتخاب می کنند. مجلس جمهوری آن از ۴۰ عضو و مجلس شهروندان آن از ۱۳۸ نماینده تشکیل شده است.
مردم و تاریخ. جمعیت صربستان حدود ۷,۳۰۶,۶۷۷ نفر (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن۸۲.۶ نفر در کیلومتر مربع است. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۱۶.۰- درصد است و صرب ها ۶۳ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۶۵ درصد از مردم آن مسیحی ارتدوکس اند و۵۶.۵ درصد از آنان در شهرها به سر می برند. زبان رسمی این کشور صرب و کروات است. صرب های اسلاوی تبار، در قرن ۶م در این سرزمین ساکن شدند و تا قرن ۱۳م تحت استیلای بلغارها و امپراتوری بیزانس قرار داشتند. با سقوط امپراتوری بیزانس استیون دوشان به سلطنت صربستان رسید و آلبانی و مقدونیه را ضمیمۀ قلمرو خود کرد. ترکان عثمانی در ۱۵۲۶ بر سراسر بالکان استیلا یافتند و پس از جنگ روس و عثمانی، از ۱۷۶۸ تا ۱۷۷۴، حمایت از مسیحیان مقیم امپراتوری عثمانی به روسیه واگذار شد. با رو به ضعف نهادن امپراتوری عثمانی، اتریش جای آن را گرفت و صربستان در ۱۸۲۹ به امیرنشینی مستقل مبدل شد. با جنگ ۱۹۱۳ در بالکان بر وسعت متصرفات صربستان افزوده شد و ترور ولیعهد اتریش در سارایوو به جنگ جهانی اول انجامید. در پایان جنگ، صربستان، کروواسی، مونته نگرو، اسلوونی، و بوسنی و هرزگوین با هم متحد شدند و در ۱۹۲۹ کشور یوگسلاوی را تأسیس کردند. یوگسلاوی در جنگ جهانی دوم (۱۹۴۱) به تصّرف آلمان درآمد و در پایان جنگ یوسیپ بروز تیتو، رهبر کمونیست های یوگسلاوی، با همکاری ارتش سرخ، آلمانی ها را از یوگسلاوی بیرون راند و زمام امور کشور را در دست گرفت. تیتو در ۱۹۴۸ از کشورهای کمونیست دوری گزید و در ۱۹۷۴ رئیس جمهور دایمی یوگسلاوی شد. با درگذشت او در ۱۹۸۰ و فروپاشی کشور اتحاد جماهیر شوروی، نخستین انتخابات آزاد در ۱۹۹۰ در یوگسلاوی برگزار شد و جدایی خواهان اکثریت پارلمان را به دست گرفتند؛ در پی آن کرواسی و اسلوونی در ژوئن ۱۹۹۱ استقلال خود را اعلام داشتند. این عمل با واکنش دولت فدرال روبه رو گردید و جنگ داخلی خونین یوگسلاوی آغاز شد که بعداً به جداشدن بوسنی و هرزگوین و مقدونیه نیز انجامید. حمایت جامعۀ اروپا و امریکا از جدایی خواهان، به استقلال آنان انجامید و از این کشور فقط فدراسیون صربستان و مونته نگرو به جا ماند. جمهوری خودگردان مونته نگرو با مراجعه به همه پرسی ۲۰۰۶ از اتحاد با صربستان جدا شد و به دنبال آن ایالت کوزوو نیز اعلام استقلال کرد.
برای مطالعه بیشترمراجعه شود به:بالکان،اسلام_در_بالکان،بوگومیل ها
wikijoo: صربستان
پیشنهاد کاربران
Ćao. . Imaš li minut za jedno pitanje?😊