صعب العبور

/sa~bol~obur/

برابر پارسی: بد، سخت، دشوار

معنی انگلیسی:
difficult to pass, impracticable

لغت نامه دهخدا

صعب العبور. [ ص َ بُل ْ ع ُ ] ( ع ص مرکب ) دشوارگذار. دش گذار.

فرهنگ فارسی

جایی که از آن بسختی توان گذشت دشوار گذار دش گذار دشورا رو مقابل سهل العبور .
دشوار گذار

فرهنگ عمید

راهی که از آن به سختی عبور می کنند.

واژه نامه بختیاریکا

قلب؛ قلب قُلاو

مترادف ها

impassable (صفت)
صعب العبور، غیر قابل عبور، بی گدار، غیر قابل پذیرش

فارسی به عربی

غیر قابل للعبور

پیشنهاد کاربران

گذر دشوار
رساترین برابر پارسی برای این واژه تازی، "ناهموار" است
راه ( ره ) دشوار ؛ راه صعب. صعب العبور. راه درشت. سخت گذار :
ز رفتن سراسر سپه گشت کند
از آن راه بیراه و دشوار و تند.
فردوسی.
کنون من به دستوری شهریار
بپیمایم این راه دشوار خوار.
فردوسی.
...
[مشاهده متن کامل]

که چون بودی ای پهلوان زاده مرد
بدین راه دشوار با باد و گرد.
فردوسی.
بسی راه دشوار بگذاشتم
بسی دشمن ازپیش برداشتم.
فردوسی.
ز بهر آن جهان این توشه بردار
که ره بی زاد باشد سخت دشوار.
ناصرخسرو.
خاصگان دانند راه کعبه جان کوفتن
کاین ره دشوار مشتی خاکی آسان دیده اند.
خاقانی.
ره دوزخ خوش و نغز و وسیع است
ره مینوست بس دشوار و ترفنج.
روزبهان.

دشوارگذر، سخت گذر
غیرقابل گذر ، گذر از آن ممکن نباشد.
دشوارگذار. [ دُش ْ گ ُ ] ( ن مف مرکب ) صعب المرور. ( ناظم الاطباء ) . صعب که بسختی از آن توان گذشتن . صعب السلوک . که گذشتن از آن صعب باشد. مقابل آسان گذار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : أیهم ؛ کوه بلند دشوارگذار.
...
[مشاهده متن کامل]
بَعکَنة؛ ریگی دشوار گذار. بوباة؛ بیابان و عقبه ای است دشوار گذار در راه یمن . صَعود، صَعوداء؛ عقبه ٔ دشوار گذار. ضَمز؛جای درشت و پشته ٔ دشوار گذار. عراقیب ؛ راههای تنگ ودشوار گذار در پشت کوه . عُنوت ؛ پشته ٔ دشوارگذار. لَخمة؛ جای دشوار گذار از زمین درشت . مَدرة؛ جایی است تنگ و دشوار گذار مر بنی شعبه را. ( از منتهی الارب ) .

درشتناک
ببرم این درشتناک بادیه
که گم شود خرد در انتهای او.
منوچهری
" دش گذر " ، دژگذر "
سخت گذر

بپرس