صفت قلقله

[ویکی فقه] صفت قلقله به رها شدن صدای حرف از مخرج آن در حالت سکون اطلاق می شود و از صفات فرعی حروف می باشد.
«قلقله» از صفات فرعی حروف، در لغت به معنای جنبش و تحریک، و در اصطلاح علم تجوید عبارت است از رها شدن صدای حرف از مخرجش در حالت سکون. با این صفت ، کسره ضعیف یا در برخی جاها هنگام تلفظ، فتحه ظاهر خواهد شد؛ مانند: تلفظ «ب» در کلمه «سبحان» که ساکن است؛ ولی با صفت قلقله ، مایل به کسره خوانده می شود.
اقسام قلقله
قلقله بر دو قسم است؛۱. قلقله صغرا: حرف قلقله در میان کلمه است؛ مانند: «سبحان».۲. ، قلقله کبرا: حرف قلقله در آخر کلمه است؛ مانند: «باب».
تفاوت قلقله کبرا به قلقله صغرا
قلقله کبرا از قلقله صغرا قوی تر و محکم تر است؛ زیرا قلقله آن آشکارتر از زمانی است که حرف قلقله در وسط کلمه باشد.
علت پدید آمدن صفت قلقله
...