صورت افرین

لغت نامه دهخدا

( صورت آفرین ) صورت آفرین. [ رَ ف َ ] ( نف مرکب ) آفریننده صورت. آفریننده. خالق. واهب الصور. مصور. و بدین معانی در مورد باریتعالی به کار رود :
روزی که آفرید تو را صورت آفرین
بر آفرینش تو به خود گفت آفرین
صورت نیافرید چو تو صورت آفرین
بر صورت آفرین و بر این صورت آفرین.
؟ ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ فارسی

( صورت آفرین ) ( صفت ) ۱ - آن که صورت آفریند آفریننده صورت مصور . ۲ - مبدع خالق .

فرهنگ عمید

( صورت آفرین ) ۱. صورت آفریننده، آفرینندۀ صورت.
۲. [مجاز] خالق.

پیشنهاد کاربران

بپرس