صوفی تبریزی ملاعبدالباقی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «ملّا عبدالباقی صوفی تبریزی»(متوفی سال 1039ق)، متخلص به «باقی» و ملقب به «دانشمند»، از بزرگان شعر و ادب و فلسفه و تصوف تبریزی الاصل بوده که در بغداد سکنا داشته است.
در کتب مختلف رجال، به تاریخ ولادت و استادان و مشایخ وی، اشاره ای نشده و این نکته مورد صراحت و اتّفاق است.
ایشان متمایل به مسلک صوفیه بوده و به گفته تذکره نصرآبادی، مدّتی از عمر خود را در خانقاه مولوی ها گذرانده است. وی با سیّد میرزا ابراهیم همدانی ارتباط دوستی و صفا و صمیمیت داشته و بین آن ها مراسلات و مکتوبات برقرار بوده است. سیّد ابراهیم همدانی، در گذشته به سال 1026ق. از علمای صاحب نظر در معقولات و فلسفه، و آراء و نظراتش در معقولات نزد علمای معاصرش قابل قبول و معتبر بود تا آن جا که شیخ بهایی علم ایشان را بر میرداماد ترجیح می داده است.
عبدالباقی، معروف به حسن خطّ در نسخ و ثلث بود و از مشاهیر خوشنویسان نسخ و خصوصا ثلث دوره صفوی است. سپهر و میرزا سنگلاخ، وی را خوشنویس نستعلیق هم دانسته اند؛ امّا آثاری به نستعلیق از ایشان یافت نشده است.
از استادان عبدالباقی در خطّ، علاءالدین تبریزی از استادان معروف خطّ در تبریز بود که این استاد شاگردانی؛ همانند عبدالباقی و علی رضا عبّاسی را تربیت کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس