طبئیل. [ طَ ] ( اِخ ) ( به معنی خداوند نیکوتر است ). || پدر شخصی که عساکر فقح بن رملیاه با خود قرار داده بودند و او را برای سلطنت یهودا اختیار کردند. ( اشعیا 7:6 ). || طبیل که از جانب ارتحشستای پادشاه در سامره میبود. ( عزرا 4:7 ). رجوع به ایران باستان ج 2 ص 947 شود.
