طشتک

/taStak/

لغت نامه دهخدا

طشتک. [ طَ ت َ ] ( اِ مصغر ) آوندی که خبازان آرد در آن خمیر کنند. تشتک. تغارچه.

فرهنگ فارسی

آوندی که خبازان آرد در آن خمیر کنند .

پیشنهاد کاربران

طشتک=واحد مقیاس تقسیم آب رودخانه یا قنات
طشتک یا تشتک=پیاله ای است مسی که در وسط ته آن یک سوراخ تعبیه شده است که وقتی در یک طشت و یا لگن بزرگ آب میگذارند در مدت چنددقیقه پرشود و غرق شود که مدت ان در قدیم حکم ساعت را داشت
درب نوشیدنی هایی که در مدارس ایران در قرن ٢١ رایج بوده و کودکان آن را جمع آوری کرده و به مادر خود هدیه میدادند

بپرس