طیف الکترومغناطیسی

طیف ( یا بیناب ) الکترومغناطیسی، بازۀ فرکانس های تابش الکترومغناطیسی است.
گسترۀ طیف الکترومغناطیسی به گونه ای است که از بسامدهای رادیویی با کمترین فرکانس تا پرتو ایکس و پرتو گاما با بیشترین فرکانس را دربر می گیرد و طول موج هایی از هزاران کیلومتر تا کسری از اندازه اتم را پوشش می دهد.
طیف الکترومغناطیسی، پیوسته است.
امواج الکترومغناطیسی سه ویژگی اصلی دارند؛ بسامد ( f ) ، طول موج ( λ ) و انرژی فوتون ( E ) .
بازۀ بسامدها از ۲. ۴x۱۰۲۳ هرتز ( ۱ الکترون ولت پرتوی گاما ) تا نوسان پلاسما در فضای میان ستاره ای است. انرژی فوتون با بسامد موج متناسب است بنابراین پرتوهای گاما دارای بالاترین انرژی هستند ( در حدود یک میلیارد الکترون ولت ) درحالی که موج های رادیویی دارای کمترین انرژی ( در حدود فِمتو الکترون ولت ) است. این رابطه ها با معادله های زیر نشان داده شده است:
که:
• c برابرست با ۲۹۹، ۷۹۲، ۴۵۸ متر بر ثانیه ( سرعت نور در خلاء )
• h برابرست با
h = 6, 626 068 ⋅ 10 − 34 J s = 4, 135 67 ⋅ 10 − 15 e V s ,
که همان ثابت پلانک است.
در سال ۱۹۲۳ لویی دوبروی فیزیکدان فرانسوی مطرح کرد که هر جسم دارای طول موجی است. طبق رابطه دوبروی طول موج جسمی با سرعت V برابر است با: λ = h p = h m v 1 − v 2 c 2 [ ۱]
[ ۲]
پرتوهای الکترومغناطیسی با مواد مختلف در راه های گوناگون در بخش های گوناگون طیفی تعامل می کند.