عادت پذیر

لغت نامه دهخدا

عادت پذیر. [ دَ پ َ ] ( نف مرکب ) خوی پذیرنده. آنکه از کسی یا چیزی عادت پذیرد. آنکه خوی دیگری را قبول کند :
کجا چون طبع مردم خوی گیر است
ز هر کس آدمی عادت پذیر است.
عطار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که از کسی یا چیزی عادت پذیرد کسی که خوی دیگری را قبول کند .

فرهنگ عمید

عادت پذیرنده، خوی پذیرنده، آن که رفتار دیگران بر او تٲثیر می گذارد: کجا چون طبع مردم خوی گیر است / ز هرکس آدمی عادت پذیر است (عطار۱: ۲۰۸ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس