عارض افروختن

لغت نامه دهخدا

عارض افروختن. [ رِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از غضبناک شدن و خشمگین گشتن.

( مصدر ) غضبناک شدن خشمگین گشتن .

( ~ . اَ تَ ) [ ع - فا. ] (مص ل . ) کنایه از: خشمگین شدن .

خشمگین و غضبناک شدن، ، چهره گشودن، رخ نمودن، جلوه نمودن
چو عارض برفروزی می بسوزد
چو من پروانه بر گردت هِزارا