عاکل

لغت نامه دهخدا

عاکل. [ ک ِ ] ( ع ص ) کوتاه بالا. زفت بدفال. ج ، عُکُل. ( منتهی الارب ). کوتاه بالای بخیل. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس