عبادت به معنای اخص

[ویکی فقه] اعمال مشروط به امتثالِ به قصد قربت را عبادت به معنای اخص می گویند.
عبادت به معنای اخص، مقابل عبادت به معنای اعم بوده و عبارت است از اعمال و افعالی که فقط باید به قصد " تقرب الی الله تعالی " انجام شود؛ یعنی شرط صحت آنها و سقوط امرشان، امتثال با قصد قربت است و در غیر این صورت، امر آنها امتثال نگردیده و ساقط نمی شود و سبب اشتغال ذمه مکلف به اعاده و یا قضا می گردد، مانند: نماز و روزه.

مستندات مقاله
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱.
مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج۱، ص۶۰۵.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۳۲۱.

منبع
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
...