عبادتگاه

/~ebAdatgAh/

مترادف عبادتگاه: بیعت، پرستشگاه، خانقاه، صومعه، عبادتخانه، کنشت، مسجد، معبد

برابر پارسی: نیایشگاه، پرستشگاه، مَزکَت

معنی انگلیسی:
meetinghouse

لغت نامه دهخدا

عبادتگاه. [ ع ِ دَ ] ( اِ مرکب ) عبادتگه. جای پرستش و عبادت. سجده گاه. معبد. مزگت. ( ناظم الاطباء ). عبادتخانه. آنجا که خدا را در آن بپرستند : و عبادتگاهی ساخت و مردم را خداپرستی آموخت. ( فارسنامه ابن البلخی ص 28 ).
ز سمرقند بسی کس به دعای تو شدند
به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش.
سوزنی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) محل پرستش جایی عبادت .

فرهنگ عمید

جای عبادت، محل پرستش، معبد.

پیشنهاد کاربران

نیازشگاه . [ زِ ] ( اِ مرکب ) معبد. ( یادداشت مؤلف ) : کنشت ، نیازشگاه یهودیان باشد. ( حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) ( یادداشت مؤلف ) .
نیایشگه. [ ی ِ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نیایشگاه. نیایشخانه. عبادتگاه. معبد :
برهمن چنین گفت کاین جایگاه
نیایشگه ماست در سال و ماه.
اسدی.
دیر

بپرس