عبدالحفیظ

لغت نامه دهخدا

عبدالحفیظ. [ ع َ دُل ْ ح َ ] ( اِخ ) ابن حسن بن محمد الحسنی العلوی ، مکنی به ابوالمواهب. از سلاطین دولت علویه مغرب اقصی است. وی به سال 1280 هَ. ق. در فاس متولد شد و به سال 1356 هَ. ق. درگذشت و در فاس به خاک سپرده شد. از تألیفات اوست : منظومة فی مصطلح الحدیث. الجواهر اللوامع فی نظم جمع الجوامع. یاقوتة الحکام فی مسائل القضاء و الاحکام. العذب السلسبیل فی حل الفاظ الخلیل در فقه مالکی. کشف القناع عن اعتقاد طوائف الابتداع در رد بر بعض متصوفه. نیل النجاح و الفلاح فی علم ما به القرآن و الاسلام. ( از الاعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

ابن حسین بن محمد الحسنی العلوی مکنی بابوالمواهب از سلاطین دولت علویه مغرب اقصی است وی بسال ۱۲۸٠ در فاس متولد شد و بسال ۱۳۵۶ ه ق در گذشت و در فاس بخاک سپرده شد
آخرین سلطان نسبه مستقل مغرب اقصی ( مراکش ) ( و. ۱۲۸٠ ه.ق ./ ۱۸۶۳ م .- جل. ۱۳۲۵ ه.ق.- ف.انگن ( فرانسه ) ۱۳۵۶ ه.ق ./ ۱۹۳۷ م . ) دولت فرانسه بر او استیلا یافت و او را در شهر انگن (شمال پاریس ) زندانی نگاه میداشت . وی مغنی البیب ابن هشام را بنظم در آورده .

پیشنهاد کاربران

بپرس