عبدالرحیم خان خانان

دانشنامه آزاد فارسی

عَبدُالرّحیم خا ن خانان (لاهور ۹۶۴ـ دهلی ۱۰۳۶ق)
فرزند بیرام خان ، دولتمرد و شاعر شبه قاره. نیاهای او از طایفۀ بهارلو از قراقویونلو بودند. پس از به قتل رسیدن پدرش (۹۶۸ق) در سایۀ سرپرستی اکبرشاه بزرگ شد. در فتح گجرات، از اکبر منصب و لقب خان خانان گرفت. سپس سند و دکن را گشود. در روزگار جهانگیر، احمدنگرِ دکن را پس گرفت. زبان های فارسی، عربی، ترکی، هندی، سانسکریت و پرتغالی را خوب می دانست. به چهار زبان نخست شعر می گفت و رحیم تخلص می کرد. از او آثاری به زبان های سانسکریت و هندی و نیز اشعاری فارسی به جا مانده است. از مشوقان شاعران و ادیبان و هنرمندان بود و بسیاری از شاعران نیمۀ دوم قرن ۱۰ و اوایل قرن ۱۱ق، را که از ایران به هند کوچیدند نواخت. کتابخانۀ بزرگی نیز داشت. شهرت وی در روزگارش، به ایران و برخی کشورهای آسیایی نیز رسیده بود. واقعات بابری را در ۹۹۷/۹۹۸ق، با نام تجار ب الملوک از ترکی جغتایی به فارسی ترجمه کرد که به نام های بابرنامه، فتوحات بابری، واقعات و تِزوک بابری نیز مشهور است (بمبئی، ۱۳۰۸ق). این اثر، که دقیق ترین ترجمۀ فارسی واقعات بابری است، مأخذ ترجمه های اروپایی قرار گرفته است، ازجمله ترجمۀ انگلیسی خانم بوریج (۱۹۱۲ـ۱۹۲۱ در چهار رساله).

پیشنهاد کاربران

بپرس