عبدالعزیز حلبی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] عَبْدُالعَزیز بن نَحْریر بن عبدالعزیز ابن بَرّاج طرابلسی معروف به ابن بَرّاج (حدود ۴۰۰ تا ۴۸۱ ق)، فقیه و قاضی شیعی قرن پنجم قمری و از شاگردان سید مرتضی و شیخ طوسی است.
ابن براج به «عزّالدین»، «عزّالمؤمنین»، «ابن برّاج»، «حلبی» و «طرابلسی» نیز ملقب بوده است. کنیه وی «ابوالقاسم» و از القاب دیگر او «قاضی» و «سعدالدین» را می توان نام برد.
ولادت او در مصر بوده اما از تاریخ ولادت وی سخنی به میان نیامده است؛ ولی از آن جا که برخی منابع از عمر ۸۰ساله او یاد کرده اند می توان دریافت که سال ولادت او حدود ۴۰۰ق بوده است. قاضی ابن برّاج تحصیلات خود را ابتدا در زادگاهش آغاز کرد. او پس از درگذشت سید مرتضی در سال ۴۲۹ق در درس شیخ طوسی حاضر شد و ۷سال نزد او دانش آموخت. او همراه همیشگی شیخ طوسی بود تا این که نمایندگی شیخ را در منطقه شام پـذیـرفت و خود یکی از مردان فقه و فقاهت معروف آن دیار گردید. او از سوی جلال الملک در سـال ۴۳۸ قضاوت مـنطقه طرابلس را پذیرفت و در آن منطقه به رتق و فتق امور مسلمین پرداخت..

پیشنهاد کاربران

بپرس