[ویکی فقه] عبدالله اصغر بن حسن علیه السلام از فرزندان امام حسن علیه السلام و از شهدای کربلا است.
عبدالله اصغر فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام ، مادرش دختر سلیل بن عبدالله بجلی بود که برخی نام وی را رمله آورده اند. . وی در حادثه عاشورا هنوز به سن بلوغ نرسیده بود و در خیمه زنان نگه داری می شد. آن گاه که شمر بن ذی الجوشن با نیروهای پیاده پس از عقب نشینی دوباره به سوی امام حسین علیه السلام هجوم آورد، عبدالله از خیمه بیرون دوید و به سوی عمویش حرکت کرد. زینب علیها السلام او را گرفت و امام علیه السلام نیز فرمود: «خواهرم او را نگه دار»، ولی عبدالله نپذیرفت و از بازگشت به خیمه به شدت خودداری کرد و گفت: «به خدا قسم هرگز از عمویم جدا نخواهم شد.»در آن هنگام ابجر -بحر- بن کعب و به قولی «حرملة بن کاهل» شمشیر خود را بر امام علیه السلام فرود آورد. عبدالله گفت: «وای بر تو ای فرزند زن ناپاک! آیا می خواهی عموی مرا بکشی؟ و دست خود را سپر قرار داد که قطع شد و به پوست آویخت او فریاد: «یا عمّاه (یا امّتاه، یا امّاه)» برآورد و حسین علیه السلام وی را در آغوش کشید و به سینه چسبانید و فرمود: «برادرزاده شکیبا باش که خیر است و خداوند تو را به پدران پاک و نیکوکارت، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، علی بن ابی طالب علیه السلام، حمزه، جعفر و حسن بن علی علیهم السلام که درود خداوند بر آنان باد ملحق خواهد ساخت.» برخی آورده اند: ناگاه حرملة بن کاهل تیری به سوی وی پرتاب کرد و او را در دامن عمویش به شهادت رسانید.» حمید بن مسلم -از سپاه عمرسعد- گوید: شنیدم که امام حسین علیه السلام می گفت: خداوندا آنها را از باران رحمت خویش و برکت های زمین محروم فرما و به جان هم بینداز و ولایتداران را از آنها خشنود نگردان! زیرا پس از دعوت از ما در وعده یاری ما بر ما تاختند و ما را کشتند. زینب کبری علیها السلام با دیدن این صحنه شیون کنان فرمود: «کاش مرده بودم و این روز را نمی دیدم، کاش آسمان بر سر زمین خراب و کوه ها پاره پاره می شد!»
زیارتنامه عبدالله
در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و نیز زیارت رجبیه بر این شهید بزرگوار این گونه درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلی عَبْدِ اللهِ بنِ الحسن بن عَلِّیِ الزَّکیِّ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ و رامیهُ حَرمَلَةَ بنَ کاهل الأسَدِیَّ» درود بر عبدالله بن حسن بن علی! خدا حرملة بن کاهل اسدی را که به سوی وی تیر انداخت و او را کشت لعنت کند!
عبدالله اصغر فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام ، مادرش دختر سلیل بن عبدالله بجلی بود که برخی نام وی را رمله آورده اند. . وی در حادثه عاشورا هنوز به سن بلوغ نرسیده بود و در خیمه زنان نگه داری می شد. آن گاه که شمر بن ذی الجوشن با نیروهای پیاده پس از عقب نشینی دوباره به سوی امام حسین علیه السلام هجوم آورد، عبدالله از خیمه بیرون دوید و به سوی عمویش حرکت کرد. زینب علیها السلام او را گرفت و امام علیه السلام نیز فرمود: «خواهرم او را نگه دار»، ولی عبدالله نپذیرفت و از بازگشت به خیمه به شدت خودداری کرد و گفت: «به خدا قسم هرگز از عمویم جدا نخواهم شد.»در آن هنگام ابجر -بحر- بن کعب و به قولی «حرملة بن کاهل» شمشیر خود را بر امام علیه السلام فرود آورد. عبدالله گفت: «وای بر تو ای فرزند زن ناپاک! آیا می خواهی عموی مرا بکشی؟ و دست خود را سپر قرار داد که قطع شد و به پوست آویخت او فریاد: «یا عمّاه (یا امّتاه، یا امّاه)» برآورد و حسین علیه السلام وی را در آغوش کشید و به سینه چسبانید و فرمود: «برادرزاده شکیبا باش که خیر است و خداوند تو را به پدران پاک و نیکوکارت، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، علی بن ابی طالب علیه السلام، حمزه، جعفر و حسن بن علی علیهم السلام که درود خداوند بر آنان باد ملحق خواهد ساخت.» برخی آورده اند: ناگاه حرملة بن کاهل تیری به سوی وی پرتاب کرد و او را در دامن عمویش به شهادت رسانید.» حمید بن مسلم -از سپاه عمرسعد- گوید: شنیدم که امام حسین علیه السلام می گفت: خداوندا آنها را از باران رحمت خویش و برکت های زمین محروم فرما و به جان هم بینداز و ولایتداران را از آنها خشنود نگردان! زیرا پس از دعوت از ما در وعده یاری ما بر ما تاختند و ما را کشتند. زینب کبری علیها السلام با دیدن این صحنه شیون کنان فرمود: «کاش مرده بودم و این روز را نمی دیدم، کاش آسمان بر سر زمین خراب و کوه ها پاره پاره می شد!»
زیارتنامه عبدالله
در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و نیز زیارت رجبیه بر این شهید بزرگوار این گونه درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلی عَبْدِ اللهِ بنِ الحسن بن عَلِّیِ الزَّکیِّ لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ و رامیهُ حَرمَلَةَ بنَ کاهل الأسَدِیَّ» درود بر عبدالله بن حسن بن علی! خدا حرملة بن کاهل اسدی را که به سوی وی تیر انداخت و او را کشت لعنت کند!
wikifeqh: عبدالله_اصغر_بن_حسن