عبدالله بن ابی

دانشنامه آزاد فارسی

عَبْدُالله بن اُبَیّ ( ـ۹ق)
(مشهور به: عبدالله بن سَلول) سرکردۀ منافقین مدینه . نامش حُباب بود که پیامبر آن را به عبدالله تغییر داد. پدرش از قبیله خزرج و مادرش از خزاعه بود. در اواخر عصر جاهلیت ، رئیس قبیلۀ خزرج بود و سرِ آن داشت تا به کمک یهودیان شهر و دیگر قبایل به عنوان پادشاه مدینه تاج بر سر نهد، ولی با ظهور اسلام و آمدن پیامبر (ص ) به این شهر، ناکام ماند و از این رو کینۀ پیامبر (ص ) و اسلام را بر دل گرفت و در هر مناسبتی با دین جدید به مبارزه برخاست . او که با کافران قریش و طوایف یهودی مدینه روابط صمیمانه ای داشت ، پس از غزوۀ بدر ریاکارانه مسلمان شد. در قرآن آیاتی در نکوهش وی بی ذکر نامش و رفتار منافقانه اش آمده است . در غزوۀ احد از یاری پیامبر سر باز زد و با ۳۰۰ تن از یارانش به مدینه بازگشت . در بازگشت از غزوۀ بنی مصطلق ، سرکردۀ کسانی بود که عایشه را به کاری زشت متهم کردند. در اواخر شوال ۹ق در بستر بیماری افتاد و پیامبر (ص ) از وی عیادت کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس