عبدالله بن عمر کندی

[ویکی فقه] برخی عبدالله بن عمر کندی را یکی از شهدای کربلا می دانند.
در منابع کهن از وی نامی برده نشده است. تنها کسی که وی را در زمره شهیدان کربلا (پس از حنظلة بن سعد شامی) قلمداد کرده نویسنده «اسرار الشهاده» است.
وی می‏ نویسد: بعد از وی -حنظله- عبدالله بن عمر کندی به میدان رفت و مبارزه سختی علیه دشمن نمود و یک تنه بر آن ها حمله کرد.
رجز عبدالله در عاشورا
وی در میدان چنین رجز می‏خواند:
انِّی مِنْ کنْدَةِ عالِی الاصْل • اطَعْنَکمْ بِالرَّمْحِ قَبْلَ النَصَل‏
ضَرْبُ غُلامٍ لَمْ یکنْ بِالفَشَلْ • عَنِ الحُسَینِ هَوَ جَلیلُ الاصْل‏
من از قبیله کنده ام که نسبی والا دارد، پیش از تیر با نیزه به شما می‏زنم زدن غلامی که هرگز سست نمی‏شود، و از امام حسین علیه السلام که دارای اصالتی والا است حمایت می‏کنم.
شهادت عبدالله
او جنگ سختی نمود و پس از کشتن پنجاه تن، نزدیک امام حسین علیه السلام به شهادت رسید.