( عدالت آئین ) عدالت آئین. [ ع َ / ع ِ ل َ ] ( ص مرکب ) کسی که دادگر و عادل باشد. کسی که عدالت پیشه خود کند : به وجود فائض الجود سلاطین عدالت آئین منوط و مربوط. ( حبیب السیر چ طهران ج 2 ص 1 ).
فرهنگ فارسی
( عدالت آئین ) کسی که دادگر و عادل باشد کسی که عدالت پیشه خود کند
