عذر نهادن

لغت نامه دهخدا

عذر نهادن. [ ع ُ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) اعتذار. عذر آوردن. بهانه آوردن : و عاملی به حضرت خویشتن استدعا کرد صد عذر نهاد. ( کلیله و دمنه ). || عذر پذیرفتن. عذر خواستن. معذور داشتن :
صد عذر نهم گر بودش آزاری
این جور ترا چه عذر سازم باری.
مجیر بیلقانی.
نیکان عهد را به بدی کردن
عذری بنه که دسترس آن داری.
خاقانی.
تا عذر زلیخا بنهد منکر عشاق
یوسف صفت از چهره برانداز نقابی.
سعدی.
هر که نامردم بود عذرش بنه
چون به چشمش در نیامد مردمی.
سعدی.
عذر سعدی ننهد هر که ترا نشناسد
حال دیوانه نداند که ندیده ست پری.
سعدی.
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند.
حافظ.

فرهنگ فارسی

اعتذار عذر آوردن

فرهنگ معین

(عُ. نَ دَ ) [ ع - فا. ] (مص ل . ) عذر پذیرفتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس