عرش روان

لغت نامه دهخدا

عرش روان. [ ع َ رَ ] ( اِ مرکب ) بر عرش روندگان. کنایه از انبیاء و اولیاء است. ( انجمن آرا ). کنایه از انبیاء و اولیاء و اهل اﷲ و اهل دل باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). عرش وران :
سدره نشینان سوی او پر زنند
عرش روان نیز همین در زنند.
نظامی.
عرش روانی که ز تن رسته اند
شهپر جبریل بدل بسته اند.
نظامی.

فرهنگ فارسی

بر عرش رونده کنایه از انبیائ و اولیائ است

پیشنهاد کاربران

بپرس