عرفی شیرازی

لغت نامه دهخدا

عرفی شیرازی. [ ع ُ ی ِ ] ( اِخ ) محمدبن بدرالدین ، ملقب به جمال الدین. از شاعران مشهور ایران در قرن دهم هجری است که زندگانیش بیشتر درهندوستان گذشت. ولادتش به سال 963 هَ. ق. در شیراز اتفاق افتاد و در جوانی به هندوستان رفت و به دربار جلال الدین اکبرشاه ( 963-1014 هَ ق. ) امپراطور مغولی هند راه یافت و در آن سامان بود تا اینکه به سال 999 در شهر لاهور درگذشت. عرفی در سرودن قصیده و غزل و قطعه و ترجیع و ترکیب قدرت داشت و او را میتوان در ردیف بهترین شاعران سبک معروف به «هندی » درآورد. علاوه براین در مثنوی نیز دست داشت و دو منظومه مخزن الاسرارو خسرو و شیرین نظامی را استقبال کرده است. و رساله ای صوفیانه بنام نفسیه نیز دارد. و رجوع به گنج سخن و تذکره مخزن الغرائب و صحف ابراهیم و مقدمه کلیات عرفی شیرازی ، بکوشش غلامحسین جواهری شود :
هزار حیف که عرفی و نوعی و سنجر
نیند جمع به دارالعیار برهان پور.
صائب.
درسخن از عرفی و طالب ندارد کوتهی
عیب صائب این بود کز زمره اسلاف نیست.
صائب.

فرهنگ فارسی

محمد ابن بدرالدین ملقب به جمال الدین از شاعران مشهور ایران در قرن دهم هجری است که زندگانیش بیشتر در هندوستان گذشت ولادتش بسال ۹۶۳ قمری در شیراز اتفاق افتاد و در جوانی به هندوستان رفت و به دربار جلال الدین اکبر شاه امپراطور مغولی هند راه یافت و در آن سامان بود تا اینکه به سال ۹۹۹ قمری در شهر لاهور درگذشت

پیشنهاد کاربران

بپرس