عزالدین ابن فرات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ فُرات ، عزّالدین عبدالرحیم بن محمد بن عبدالرحیم (۷۵۹- ۱۶ یا ۲۶ ذیحجه ۸۵۱ق /۱۳۵۷-۲۲ فوریه یا ۳ مارس ۱۴۴۸م )، محدث و قاضی حنفی مصر و فرزند ابن فرات مورخ می باشد. وی در قاهره چشم به جهان گشود و در همانجا رشد یافت .
اِبْن ِ فُرات ، ضمن حفظ قرآن، دو متن مهم فقه حنفی ، العمدة و البدایة را نیز حفظ کرد. از ۷۷۱ق به بعد دانش خود را بر فقیهان مذاهب اربعه اهل سنت عرضه داشت و از سراج الدین هندی و شمس الدین طرابلسی (از حنفیان)، بلقینی و ابن ملقن (از شافعیان )، ابن مرزوق کبیر و برهان الدین اخنایی (از مالکیان ) و علاءالدین کنانی و شمس الدین زرکشی (از حنبلیان ) اجازه دریافت کرد.
اساتید
او فقه حنفی را از قاضیان آن مذهب چون شرف الدین ابن منصور، جمال الدین ملطی و دیگران ، نحو را از محب الدین ابن جمال الدین ابن هشام و برهان الدین دجوی و شرح الفیة زین الدین عراقی را (در علم حدیث ) از خود او آموخت و نکت وی را نیز نزد ابن صلاح خواند. ابن فرات سخت تحت تأثیر شخصیت زین الدین عراقی بود، از او با لقب شیخ و امام یاد می کرد و بخش قابل توجهی از امالی او را نیز تحریر نمود. وی همچنین از حسین بن عبدالرحمان تکریتی ، مجدالدین اسماعیل حنفی ، جمال الدین رشیدی و دیگران استماع حدیث نمود و از قریب ۲۳۰ شیخ اجازه روایت گرفت که در روایت از اکثر این مشایخ متفرد است .با اینکه ابن فرات بسیاری را علم حدیث آموخت ، از وی کم روایت شده و از این رو سخاوی اصحاب وی را مورد نکوهش قرار داده است .
منصب قضا
ابن فرات از ۸۱۱ق به بعد به نیابت از امین طرابلسی عهده دار قضا گردید. همچنین از ظواهر امر برمی آید که به جانشینی مجدالدین اسماعیل نیز نایل آمده است .
آثار
...

پیشنهاد کاربران

بپرس