علم الهدی علی بن حسین

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابوالقاسم علی بن حسین بن موسی ملقب به «سید مرتضی»، «شریف مرتضی»، «علم الهدی»، «ذو الثمانین»«ذو المجدین»، فرزند ابواحمد حسین، فرزند موسی بن محمد بن موسی بن ابراهیم فرزند امام موسی بن جعفر(ع)، در ماه رجب سال 355ق، در شهر بغداد، دیده به جهان گشود.
پدرش به «طاهر اوحد ذوالمناقب» معروف بود که منصب نقابت و رسیدگی به کار و زندگی سادات دودمان ابوطالب و مسولیت نظارت بر دیوان مظالم و سرپرستی زائران خانه خدا را که از منصب های مهم آن روز بود، به عهده داشت.
مادرش نیز بانویی بزرگوار و دانشمند بود که شیخ مفید، کتاب «احکام النساء» را به خاطر او تألیف و تدوین کرده است.
معروف است شیخ مفید شبی در خواب دید حضرت زهرا(س) دست حسنین(ع) را گرفته، آن ها را به نزد او آورد و پس از سلام گفت: «جناب استاد! این دو پسران من هستند، به آن ها علم فقه و احکام دین بیاموز».
فردای آن روز، بانویی باوقار، در حالی که دست دو فرزندش را گرفته بود، وارد مسجد شد و خطاب به استاد گفت: جناب شیخ ! این دو، پسران من هستند، آنان را خدمت شما آوردم تا علم فقه بیاموزند». شیخ مفید نیز خواب شب گذشته خود را که تعبیر شده بود، برای آنان نقل کرد و با کمال اشتیاق، تعلیم و تربیت آن دو برادر را به عهده گرفت و در پیشبرد آنان به درجات علمی و عملی، همت گماشت و آنچنان درهای علوم و معارف اسلامی را به روی آنان گشود که هر دو از نوابغ روزگار و عالمان نامدار به شمار آمدند.
حوزه درس ایشان ویژگی هایی داشت که به سختی می توان نمونه آن را در درس دیگر عالمان یافت. از ویژگی مجلس درس او این بود که همه گونه افراد با هر عقیده ای می توانستند در محضرش حضور یابفته و از علوم مختلفی که تدریس می کرد، استفاده نمایند.

پیشنهاد کاربران

بپرس