علوی بغدادی

لغت نامه دهخدا

علوی بغدادی. [ ع َ ل َ ی ِ ب َ ] ( اِخ ) جعفربن محمدبن جعفربن حسن بن جعفربن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب ، مکنی به ابوعبداﷲ. در سال 224 هَ. ق. در سامره متولد شده و در ذی قعده 308 وفات کرد. وی از تاریخ نویسان است و او راست : التاریخ العلوی و الصخرة و البئر. ( از معجم المؤلفین ج 3 ص 145 از اعیان الشیعة ج 16 ص 125 و 127 و ایضاح المکنون ج 2 ص 279 ).
علوی بغدادی. [ع َ ل َ ی ِ ب َ ] ( اِخ ) حسن بن محمدبن یحیی بن حسن بن جعفر حسینی. شیعی و مشهور به ابن اخی ابی طاهر، مکنی به ابوعلی. وی نسابة بود و در سال 358 هَ. ق. وفات کرد. ( از معجم المؤلفین ج 3 ص 292 از المیزان ج 2 ص 242 و تاریخ بغداد ج 7 ص 421 و ایضاح المکنون ج 2 ص 317 و تنقیح المقال ج 1 ص 309 و اعیان الشیعة ج 23 ص 257 و 263 ).

فرهنگ فارسی

حسن بن محمد بن یحیی بن حسن بن جعفر حسینی شیعی و مشهور به ابن اخی ابی طاهر مکنی به ابو علی وی نسابه است و در سال ۳۵۸ قمری وفات کرد

پیشنهاد کاربران

بپرس