غارنوردی

غارنوردی به مجموعه تکنیک هایی برای ورود ایمن به حفره های زیرزمینی گفته می شود که طی دوازده دهه تاریخ سازمان دهی شده به صورت آزمون و خطا و همچنین مطالعات علمی به دست آمده است. امروزه در بیش از چهل کشور جهان گروه ها و سازمان های رسمی غارنوردی و غارشناسی وجود دارند که با هدف کاوش، مطالعه و حفاظت از غارها فعالیت می کنند. نگاه های اشتباهی نسبت به غارنوردی وجود دارد که عمده ترین آن به برداشت تفریحی و ورزشی اختصاص دارد و در نتیجه این فعالیت فرهنگی اجتماعی را بخشی از توریسم یا یک رشته ورزشی حرفه ای خوانده است. لازم است ذکر شود که طبق اعلام رسمی اتحادیه جهانی غارشناسی، غارنوردی به دلیل نبود مسابقات و لیگ، به عنوان یک رشته ورزشی حرفه ای شناخته نمی شود. بخشی دیگر از این تصورات غارنوردی را سوا از غارشناسی دانسته و انجام هر کدام را به عهده سازمان های متفاوتی نسبت می دهند. غارنوردان جهان هر چهار سال یکبار تحت عنوان اتحادیه جهانی غارشناسی گرد هم آمده و آخرین تکنیک ها، مطالعات علمی، تولیدات صنعتی و هنری، گزارش ها غارنوردی اعم از نقشه برداری از غارها و… را با هم به اشتراک می گذارند. [ ۱] اولین سازمان رسمی غارنوردی در جهان انجمن غارشناسی فرانسه بود که به همت ادوارد آلفرد مارتل در سال ۱۸۹۵ تأسیس شد. [ ۲] امروزه فدراسیون غارشناسی فرانسه با ۷۵۰۰ نفر عضو در ۲۵۰ کلوپ غارشناسی این اهداف مفید را مدیریت می کند. انجمن غارشناسی آمریکا نهاد مردمی نظارت بر غارها و مجمعی برای گردهمایی و همکاری غارنوردان با بیش از ده هزار نفر عضو و ۲۴۰ گروتو ( گروه غارشناسی ) است. [ ۳] شعار انجمن غارشناسی آمریکا: «کاوش می کنیم، مطالعه می کنیم، حفاظت می کنیم» است. لیستی از دیگر سازمان های غارنوردی جهان
اس آر تی به مجموعه ای از روش های صعود و فرود روی یک رشته طناب گفته می شود. این عبارت در لغت به معنای تکنیک های تک طناب یا شیوه طناب یک رشته است. این شیوه اکثراً در غارنوردی، و در بعضی موارد در سنگ نوردی، دره نوردی، کار در ارتفاع و هرس درختان نیز استفاده می شود. از دهه ۱۹۳۰ وقتی که غارنوردی به طور فزاینده ای در فرانسه همه گیر شد، چند کلوپ در آلپ برنامه های اکتشاف غارهای عمودی را اجرا نمودند. در خلال جنگ جهانی دوم یکی از این گروه ها اعم از «پیر شوالیه»، «فرناند پتزل»، چارلز پتی دیدیه و چند تن دیگر غار «دنت دکرولز» از سیستم غاری نزدیک گرنوبل فرانسه را اکتشاف کردند، که در ادامه با عمق ( ۶۵۸ - ) متر تبدیل به عمیق ترین غار جهان در زمان خود شد. کمبود تجهیزات در جنگ پیر شواله و اعضای دیگر گروه را به نوع آوری و تهیه ابداعاتی برای رفع کمبودها مجبور نمود، که آنان را موفق به نوآوری های فنی اولین استفاده از روش تک طناب با گره پروسیک، و ابزار صعودهای مکانیکی ( ابزار میمون هنری برتون - اولین استفاده توسط شوالیه و برنات در غار در سال ۱۹۳۴ ) در اکتشاف غار دنت دکرولز نمود. غارنورد آمریکایی «بیل کادینگتون» معروف به «بیل عمودی» –کنایه از کثرت فعالیت های آقای بیل در مسیرهای عمودی - شیوه تک طناب را در اواخر دهه ۱۹۵۰ در آمریکا توسعه داد. در سال ۱۹۵۸ دو کوهنورد سویسی «جوسی» و «مارتی» با همکاری یکدیگر اولین ابزار صعود خاردار تجاری را به نام «یومار» اختراع کردند. در سال ۱۹۶۸ «برونو درسلر» از «پتزل» که به عنوان یک تراشکار کار می کرد، درخواست کرد که یک ابزار صعود تک طناب که امروزه با نام «کرول پتزل» شناخته شده است را با برداشتی از ابزار یومار بسازد. به دنبال این اتفاق شرکت پتزل به عنوان یک شرکت کوچک تولید ابزار غارنوردی شروع به کار کرد، که امروزه سردمدار تولید ابزارهای غارنوردی، سنگ نوردی، کوه نوردی و کار در ارتفاع در جهان است.