غفاری علی اکبر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] علی اکبر غفاری، فرزند غلام حسین غفاری در سال 1303ش، در شهر تهران و در خاندانی کاملا مذهبی که از نظر مالی درآمدی متوسط داشتند به دنیا آمد.
علی رغم مشکلات و محدودیت های آن روزگار با تلاش و توجه و ایثار همواره قابل تقدیر مادر بزرگوارش، مشغول تحصیلات ابتدایی شد.
نظر به علاقه بسیاری که به قرآن کریم داشت، نزد یکی از قراء معروف تهران به آموختن علم قرائت و تجوید و مسائل مربوط به آن پرداخت و سپس در خدمت یکی از فضلا و مدرسین مدرسه خان مروی که از مدارس پررونق و پرفیض علوم قدیم تهران بود، در بیرون از مدرسه به تحصیل پرداخت و فقه و اصول را تا «شرح لمعه» تلمذ کرد. در خلال این مدت، در جلسات تدریس تفسیر مرحوم حاج میرزا خلیل کمره ای هم شرکت داشت و از افاضات ایشان بهره وافی برد.
بعد از پایان «سطح» در تهران برای شرکت در دروس «خارج» گاهی به قم می رفت و از درس پرفیض بزرگان استفاده می کرد.
آقای غفاری بنا به دعوت یکی از اساتید ممتاز دانشگاه برای تدریس به دانشگاه دعوت شد و حدود هفده سال در دانشگاه امام صادق(ع)، تربیت مدرس، دانشکده الهیات تهران و دانشگاه آزاد تدریس کرد و در این سال ها در پدید آمدن حداقل پنجاه پایان نامه به عنوان استاد راهنما و مشاور نقش داشته است.
استاد غفاری، انگیزه ابتدایی خود را برای ورود به عالم تصحیح و تنقیح، متون برگرفته از آثار مرحوم صدوق می داند و معترف است که در آثار صدوق، جلوه های جدیدی را متوجه شده است که آنچه اختلاف میان مذهب شیعه و مذاهب اهل سنت است، اختلافات علمی و فرهنگی است و هیچ اختلاف قومی و تفرقه افکنانه که میان مسلمین ایجاد کینه و دشمنی کند، وجود ندارد.

دانشنامه آزاد فارسی

غَفّاری، علی اکبر (تهران ۱۳۰۳ـ۱۳۸۴ش)
غَفّاری، علی اکبر
حدیث شـناس، قـرآن پـژوه و مصحّح بسیاری از کتب معتبر و کهن شیعی. علوم قرآنی، فقه، اصول و تفسیر را نزد عالمانی، چون خلیل کمره ای، اشراقی، و سید کاظم گلپایگانی فراگرفت و سال ها در زمینۀ حفظ، تعلیم و قرائت قرآن اهتمام ورزید. از آثارش: تصحیح تفسیر عاملی؛ تصحیح تفسیر ابوالفتوح رازی؛ (با همکاری ابوالحسن شعرانی)؛ قصص قرآن و تاریخ انبیاء؛ تصحیح المحجة البیضاء و نیز تصحیح کتب اربعه شیعه (کافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب و استبصار). غفاری بیش از ۵۰ سال از عمر خود را به تصحیح، تحقیق و نقادی متون حدیث شیعه سپری کرد. برخی از ملاک های نقد حدیث از منظر او عبارت اند از عرض حدیث بر قرآن و سنت قطعی، نقد حدیث بر پایۀ ضروریات مذهب، سیاق متن، عقل عرفی و طبقۀ راویان.

پیشنهاد کاربران

بپرس