جهان سربسر پر ز تیمار گشت
هر آن کس که بشنید غمخوار گشت.
فردوسی.
همی گفت کای نیکدل یار من نبد در جهان جز تو غمخوار من.
فردوسی.
بدین عید مبارک شادمان بادبداندیشان او غمناک و غمخوار.
فرخی.
عجب دلتنگ و غمخوارم ز حد بگذشت تیمارم تو گویی در جگر دارم دوصد یاسیج گرگانی.
منوچهری.
ای عزیزان غمزده بنالیدو ای یتیمان غمخوار بگریید... ( قصص الانبیاء ص 241 ).شاه غمخوار نائب خرد است
شاه خونخوار شاه نیست دد است.
سنایی.
مرغی عجب استادم در دام تو افتادم غم میخورم و شادم غمخوار چنین خوشتر.
خاقانی.
خاقانی از تیمار تو حیران شد اندر کار توای جان او غمخوار تو، تو غم نشان کیستی.
خاقانی.
غمخوارترا به خاک تبریزجز خاک تو غم نشان مبینام.
خاقانی.
نه دستی کین جرس برهم توان زدنه غمخواری که با او دم توان زد.
نظامی.
جوانمرد کو بود غمخوار اوکمر بست در چاره کار او.
نظامی.
شد کنیزک نشست با یاران بردو ابرو گره چو غمخواران.
نظامی.
حد زیبایی ندارند این خداوندان حسن ای دریغا گر بخوردندی غم غمخوار خویش.
سعدی ( بدایع ).
میروی خرم و خندان و نگه می نکنی که نگه میکند از هر طرفی غمخواری.
سعدی ( طیبات ).
پیوند عمر بسته به مویی است هوش دارغمخوار خویش باش غم روزگارچیست ؟
حافظ.
|| ( اِ مرکب ) مرغ بوتیمار. غمخور. غمخورک. ( از فرهنگ رشیدی ). رجوع به بوتیمار و غمخورک شود.