فاضل هندی محمد بن حسن

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] محمد بن حسن فاضل هندی ملقب به «بهاء الدین»، معروف به «بهاء» که به «عالم ربانی» و «فاضل هندی» نیز شهرت یافته است، و گاهی به جهت تألیف کتاب «کشف اللثام»، به «کاشف اللثام» هم نامیده می گردد.
وی در سال 1062 ه‍.ق در یک خانواده روحانی به دنیا آمد.
او از همان اوان کودکی به تحصیل علوم متداول آن زمان مشغول شد و بخاطر هوش سرشارش در سیزده سالگی از تحصیل معقول و منقول فراغت یافت. پس از طی مراحل تحصیل و کمالات، به مرتبه ای رسید که از او به عنوان یکی از فقهای بزرگ و نامدار اواخر دولت صفویه نام برده می شد و در اغلب علوم عقلی و نقلی و فنون اصلی و فرعی اسلامی، وحید عصر و اعجوبه دهر بوده است.
او به واسطه پدرش تاج الدین حسن، از ملا حسنعلی پسر ملا عبداللّه شوشتری که از مشایخ علامه مجلسی بوده است، روایت می کند. علت اشتهار او به فاضل هندی نیز به مناسبت همراهی او با پدرش در سفر هندوستان بوده است که مدتی در آنجا اقامت گزید و بر خلاف رضایت و میل باطنی اش به (فاضل هندی) مشهور گردیده است.
وی قبل از 12 سالگی شروع به تألیف کتاب نموده است، از او کتابها و آثار مفیدی به یادگار مانده است که مرحوم مدرس در کتاب ریحانة الادب اسامی برخی از آنها را به این ترتیب نام می برد:
- کشف اللثام عن قواعد الاحکام، که شرح قواعد علامه و مشهورترین تألیف او، و از مهم ترین منابع و مدارک صاحب ریاض در موقع تألیف کتاب ریاض، و مستند صاحب جواهر در تألیف کتاب پر ارزش «جواهر» بوده است و مرحوم صاحب جواهر اعتقاد کامل به این کتاب داشته است و هر گاه این کتاب را همراه نداشته، چیزی را آغاز به تحریر نمی نموده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس