فاطمه بنت اقرع

دانشنامه عمومی

فاطمه بنت حسن بن علی عطار معروف به بنت اقرع ( د ۴۸۰ق/۱۰۸۷م ) از خوشنویسان دستگاه خلافت عباسیان در سده پنچم هجری است که پیمان متارکه جنگ میان دولتهای عباسی و روم به خط اوست. [ ۱]
بنت اقرع به چند دلیل جایگاهی نمایان دارد. نخست آنکه در تاریخ فرهنگ اسلامی وی نخستین زن خوشنویس ایرانی است که نامش ثبت شده، و دیگر اینکه وجود این گونه زن های خوشنویس و فاضله گواه برآن است که زنان آن عصر نیز هم راه مردان، برای گسترش معرفت و انتقال هنر و زیباشناسی به نسل های بعدی خدمت شایانی کرده اند.
فاطمه بنت اقرع یکی از پیروان مشهور ابن بواب خوشنویس و مُذَهَّب معروف بود.
پدر فاطمه بنت اقرع از اشخاص فاضل و دانش دوست و به زمان خود بود و چنانکه آورده اند با علما و ادبا بغداد حشر و نشر داشته است. دربارهٔ زندگی و فعالیت بنت اقرع اطلاعات کمی دردست داریم، درمیان مورخین و نویسندگانی که راجع به او مطلبی نوشته اند، اطلاعات یاقوت حموی و ذهبی از اهمیت ویژه ای برخوردار است . خانواده فاطمه ازطبقه متوسط جامعه بغداد بوده و گذشتگانش دکان دار بوده اند و اغلب به کسب عطاری اشتغال داشتند، همین مسئله باعث شد که او را بنت اقرع خطاب می کنند.
طبق نوشته های مورخان، بعد از آنکه فاطمه بنت اقرع پیمان نامه متارکه جنگ میان دولت عباسی و روم را نوشت دردیوان خلیفه و میان خوشنویسان و اهل علم و ادب، اعتبار و ارزش بلندی یافت. فاطمه بنت اقرع، اما الفضل، نویسنده و کاتب معروفی بود. مردم خط او را نیکو می دانستند و به خاطر زیبایی خطش بسیار او را دوست می داشتند. فاطمه همان زنی است که برای نوشتن نامه صلح به امپراطوری روم از جانب خلیفه دعوت شده و نامه او ضرب المثل است. فاطمه بنت اقرع درروز چهار شنبه ۲۱ محرم سال ۴۸۰ هجری در بغداد فوت کرد.
عکس فاطمه بنت اقرع
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس