فتخ ماده. [ ف َ خ ِ دَ / دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) علتی که بدان فرج زن بآماسد و چون برِ مرد شود خصیه بآماسد. و آن را قبح ماده هم گویند، کذا فی القنیه. ( از مؤید الفضلا ) ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
علتی که بدان فرج زن باماسد و چون بر مرد شود خصیه باماسد و آن را قبح ماده هم گویند .
