[ویکی فقه] قیامت آخرین جایی است که امتها برای حسابرسی نزد خداوند حاضر می شوند.
از مجموع آیات درباره امتها برمی آید که انسانها افزون بر حشر و محاسبه فردی دارای حشر و محاسبه جمعی و گروهی و در قالب امّتهای خود خواهند بود. در سوره مبارکه جاثیه تصریح شده که همه امتها به صورت زانو زده که حکایت از زبونی و خواری آنان هنگام محاسبه الهی دارد محشور می گردند و کتاب و نامه عمل به آنان عرضه می شود: «و تَری کُلَّ اُمَّة جاثِیَةً کُلُّ اُمَّة تُدعی اِلی کِتبِهَا الیَومَ تُجزَونَ ما کُنتُم تَعمَلون»
امت در قیامت
قرآن در جایی دیگر بر حشر انسانها با پیشوای خود که تداعی کننده حشر جمعی است تأکید کرده است: «یَومَ نَدعوا کُلَّ اُناس بِاِممِهِم» از جمله رخدادهای روز قیامت برانگیختن شاهد از میان هر امّت است که از آنان به عنوان گواهان بر اعمال بد هر امّت استفاده می شود :«و نَزَعنا مِن کُلِّ اُمَّة شَهیدًا»، «یَومَ نَبعَثُ مِن کُلِّ اُمَّة شَهیدًا» براساس برخی از روایات پیامبران و اولیای الهی به عنوان گواهان بر هر امّت برانگیخته خواهند شد :«و جِئنا بِکَ عَلی هؤُلاءِ شَهیدا» از سوی دیگر به اذعان قرآن، خداوند در قیامت سردمداران کفر و فسق را که باعث گمراهی امّت خود شده اند برای محاجّه و نشان دادن ذلت و شدت عذاب آنان برمی انگیزاند:«و یَومَ نَحشُرُ مِن کُلِّ اُمَّة فَوجًا مِمَّن یُکَذِّبُ بِایتِنا» در جایی دیگر از امّت به شیعه و گروه تعبیر و تصریح شده که از میان هر گروه آن که از همه بیش تر در برابر خدا کبر و گردنکشی داشته برانگیخته خواهد شد: «ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن کُلِّ شیعَة اَیُّهُم اَشَدُّ عَلَی الرَّحمنِ عِتیّا» و سرانجام قرآن از فرجام بد و جهنمی شدن بسیاری از امّتهای پیشین خبر، می دهد در حالی که به سان رفتار دنیایی خود حتی در جهنم یکدیگر را لعن می کنند و ناسزا می گویند. به آنان به هنگام مرگ خطاب می شود که به جمع دوستان دوزخی خود اعم از جن و انس وارد شوید:«قالَ ادخُلوا فی اُمَم قَد خَلَت مِن قَبلِکُم مِنَ الجِنِّ والاِنسِ فِی النّارِ کُلَّما دَخَلَت اُمَّةٌ لَعَنَت اُختَها» در برابر، امتهایی که به فوز و سعادت اخروی نایل آمده اند کینه از دلهایشان زدوده و با کمال دوستی و برادری نسبت به یکدیگر در بهشت از نعمتهای خداوند بهره مند می شوند: «اُولئِکَ اَصحبُ الجَنَّةِ هُم فیها خلِدون و نَزَعنا ما فی صُدورِهِم مِن غِلّ تَجری مِن تَحتِهِمُ الاَنهرُ»
از مجموع آیات درباره امتها برمی آید که انسانها افزون بر حشر و محاسبه فردی دارای حشر و محاسبه جمعی و گروهی و در قالب امّتهای خود خواهند بود. در سوره مبارکه جاثیه تصریح شده که همه امتها به صورت زانو زده که حکایت از زبونی و خواری آنان هنگام محاسبه الهی دارد محشور می گردند و کتاب و نامه عمل به آنان عرضه می شود: «و تَری کُلَّ اُمَّة جاثِیَةً کُلُّ اُمَّة تُدعی اِلی کِتبِهَا الیَومَ تُجزَونَ ما کُنتُم تَعمَلون»
امت در قیامت
قرآن در جایی دیگر بر حشر انسانها با پیشوای خود که تداعی کننده حشر جمعی است تأکید کرده است: «یَومَ نَدعوا کُلَّ اُناس بِاِممِهِم» از جمله رخدادهای روز قیامت برانگیختن شاهد از میان هر امّت است که از آنان به عنوان گواهان بر اعمال بد هر امّت استفاده می شود :«و نَزَعنا مِن کُلِّ اُمَّة شَهیدًا»، «یَومَ نَبعَثُ مِن کُلِّ اُمَّة شَهیدًا» براساس برخی از روایات پیامبران و اولیای الهی به عنوان گواهان بر هر امّت برانگیخته خواهند شد :«و جِئنا بِکَ عَلی هؤُلاءِ شَهیدا» از سوی دیگر به اذعان قرآن، خداوند در قیامت سردمداران کفر و فسق را که باعث گمراهی امّت خود شده اند برای محاجّه و نشان دادن ذلت و شدت عذاب آنان برمی انگیزاند:«و یَومَ نَحشُرُ مِن کُلِّ اُمَّة فَوجًا مِمَّن یُکَذِّبُ بِایتِنا» در جایی دیگر از امّت به شیعه و گروه تعبیر و تصریح شده که از میان هر گروه آن که از همه بیش تر در برابر خدا کبر و گردنکشی داشته برانگیخته خواهد شد: «ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن کُلِّ شیعَة اَیُّهُم اَشَدُّ عَلَی الرَّحمنِ عِتیّا» و سرانجام قرآن از فرجام بد و جهنمی شدن بسیاری از امّتهای پیشین خبر، می دهد در حالی که به سان رفتار دنیایی خود حتی در جهنم یکدیگر را لعن می کنند و ناسزا می گویند. به آنان به هنگام مرگ خطاب می شود که به جمع دوستان دوزخی خود اعم از جن و انس وارد شوید:«قالَ ادخُلوا فی اُمَم قَد خَلَت مِن قَبلِکُم مِنَ الجِنِّ والاِنسِ فِی النّارِ کُلَّما دَخَلَت اُمَّةٌ لَعَنَت اُختَها» در برابر، امتهایی که به فوز و سعادت اخروی نایل آمده اند کینه از دلهایشان زدوده و با کمال دوستی و برادری نسبت به یکدیگر در بهشت از نعمتهای خداوند بهره مند می شوند: «اُولئِکَ اَصحبُ الجَنَّةِ هُم فیها خلِدون و نَزَعنا ما فی صُدورِهِم مِن غِلّ تَجری مِن تَحتِهِمُ الاَنهرُ»
wikifeqh: فرجام_امت ها_در_قیامت