فرجامگاه

لغت نامه دهخدا

فرجامگاه. [ ف َ ] ( اِ مرکب )گور است که قبر باشد و آن جایی است که آدمی را بعد از رحلت از دنیا در آنجا نهند. ( برهان ) :
بسی دشمن و دوست کردی تباه
کنون بازگشتت به فرجامگاه.
فردوسی.
|| سرای دیگر. آخرت :
چنان دان که ریزنده خون شاه
جز آتش نبیند به فرجامگاه.
فردوسی.

فرهنگ معین

( ~ . ) (اِمر. ) ۱ - گور، قبر. ۲ - روز رستاخیز، قیامت .

فرهنگ عمید

۱. آخرین منزل، گور، قبر.
۲. قیامت، روز رستاخیز.

پیشنهاد کاربران

بپرس