فرزند شاد

لغت نامه دهخدا

فرزندشاد. [ ف َ زَ ] ( اِمرکب ) مراقبه است که سر به جیب فروبردن درویشان صاحب حال باشد. ( برهان ). برساخته دساتیر است. ( از حاشیه برهان چ معین ). رجوع به فرهنگ دساتیر ص 257 شود.

فرهنگ فارسی

مراقبه است که سر بجیب فرو بردن درویشان صاحب حال باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس