[ویکی اهل البیت] شیعه نام عمومی تمامی فرقه هائی است که قائل به امامت و خلافت بلافصل حضرت امام علی علیه السلام پس از پیامبر صلی الله علیه و آله بوده و اعتقاد دارند که امامت از اولاد وی خارج نمیشود. تمام فرقه های شیعی معتقد به وجوب تعیین و تنصیص امام از جانب خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله بوده و انبیاء و امامان را از گناهان مبری و معصوم می دانند و به تولی و تبری اعتقاد دارند. دشمنان شیعه آنها را رافضی می نامند
در بیشتر کتب فرق و کلام، اصول و پایه های اصلی فرق شیعی را بر سه فرقه منحصر کرده اند که عبارتند از:
الف) گروهی از صحابه که زمان حیات رسول الله صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام گرایش داشتند و از جانب پیامبر صلی الله علیه و آله نام شیعه علی علیه السلام بر آنها اطلاق شده و اینان: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، مقداد بن اسود کندی، عمار بن یاسر و جز اینها بودند که نخستین بار به نام شیعه علی علیه السلام خوانده شدند، آنان پس از مرگ پیامبر صلی الله علیه و آله هم به علی وفادار ماندند و او را امام واجب الاطاعة از جانب خدا و پیامبر می دانستند که مخالفت با او مخالفت با خدا و پیامبر به شمار می رفت و معتقد بودند که علی علیه السلام این مقام را در شایستگی و فضائل خود بدست آورده بود و پیامبر هم درباره امامت وی تصریح کرده است.
اما برخی نوشته اند که لقب شیعه نخستین بار در 37 ق یعنی پس از به خلافت رسیدن حضرت علی علیه السلام پیدا شد و آنها را شیعه اولی نام نهادند.
ب) گروه دوم شیعه تفضیلیه هستند که اعتقاد به برتری علی علیه السلام داشتند و او را بر همه صحابه فضیلت داده ولی خلافت ابوبکر و عمر را نیز جائز و روا می دانستند زیرا خود علی علیه السلام نیز خلافت آنان را پذیرفته بود، این گروه در سال 40 ق پدید آمدند.
ج) شیعه تفضیلیه سبیه که ضمن برتر شمردن حضرت علی علیه السلام بر تمامی صحابه او را وصی بلافصل پیامبر می دانستند و معتقد بودند که کسانی که علی را از مقام خود برکنار کردند کافرند و امت اسلامی پس از پیامبر صلی الله علیه و آله چون اطاعت غیر علی را گردن نهادند از دین خارج شدند و به همین دلیل نیز اینان خلفاء ثلاثه را سب و لعن می کردند و معتقد بودند که پس از علی علیه السلام امامت به اولاد او حسن و حسین علیهماالسلام می رسد، سپس هر کسی از اولاد علی و حسن و حسین علیهم السلام که با شمشیر خروج کند و علیه دستگاه خلافت قیام نمایند و مردم را به سوی خود دعوت کند، همو امام و جانشین پیامبر است.
تمامی فرق شیعی از این سه فرقه منشعب شده اند که همه آنان را می توان ذیل نامهای: امامیه اثنی عشریه، غلاة، کیسانیه، زیدیه، اسماعیلیه جمع کرد.
معتقدین به امامت ائمه دوازده گانه از حضرت علی علیه السلام تا امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که اکثریت شیعه را تشکیل می دهند و هرجا امامیه به صورت مطلق عنوان گردد و یا لفط شیعه به صورت مطلق بیان شود منظور اثنی عشریه هستند.آنها را شیعه جعفری یا جعفریه، اهل ایمان، اصحاب الانتطار، قائمیه نیز نامیده اند. امامیه به نص جلی و صریح پیامبر صلی الله علیه و آله درباره امامت علی علیه السلام و 11 فرزندش اعتقاد دارند و امامت به عقیده آنها امامت و ولایت عامه مسلمانان است در امور دین و دنیا که به نیابت از پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها واگذار شده است زیرا آنها معتقدند که بر پیامبر صلی الله علیه و آله عقلا واجب است که برای خود جانشینی انتخاب کند.
در بیشتر کتب فرق و کلام، اصول و پایه های اصلی فرق شیعی را بر سه فرقه منحصر کرده اند که عبارتند از:
الف) گروهی از صحابه که زمان حیات رسول الله صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام گرایش داشتند و از جانب پیامبر صلی الله علیه و آله نام شیعه علی علیه السلام بر آنها اطلاق شده و اینان: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، مقداد بن اسود کندی، عمار بن یاسر و جز اینها بودند که نخستین بار به نام شیعه علی علیه السلام خوانده شدند، آنان پس از مرگ پیامبر صلی الله علیه و آله هم به علی وفادار ماندند و او را امام واجب الاطاعة از جانب خدا و پیامبر می دانستند که مخالفت با او مخالفت با خدا و پیامبر به شمار می رفت و معتقد بودند که علی علیه السلام این مقام را در شایستگی و فضائل خود بدست آورده بود و پیامبر هم درباره امامت وی تصریح کرده است.
اما برخی نوشته اند که لقب شیعه نخستین بار در 37 ق یعنی پس از به خلافت رسیدن حضرت علی علیه السلام پیدا شد و آنها را شیعه اولی نام نهادند.
ب) گروه دوم شیعه تفضیلیه هستند که اعتقاد به برتری علی علیه السلام داشتند و او را بر همه صحابه فضیلت داده ولی خلافت ابوبکر و عمر را نیز جائز و روا می دانستند زیرا خود علی علیه السلام نیز خلافت آنان را پذیرفته بود، این گروه در سال 40 ق پدید آمدند.
ج) شیعه تفضیلیه سبیه که ضمن برتر شمردن حضرت علی علیه السلام بر تمامی صحابه او را وصی بلافصل پیامبر می دانستند و معتقد بودند که کسانی که علی را از مقام خود برکنار کردند کافرند و امت اسلامی پس از پیامبر صلی الله علیه و آله چون اطاعت غیر علی را گردن نهادند از دین خارج شدند و به همین دلیل نیز اینان خلفاء ثلاثه را سب و لعن می کردند و معتقد بودند که پس از علی علیه السلام امامت به اولاد او حسن و حسین علیهماالسلام می رسد، سپس هر کسی از اولاد علی و حسن و حسین علیهم السلام که با شمشیر خروج کند و علیه دستگاه خلافت قیام نمایند و مردم را به سوی خود دعوت کند، همو امام و جانشین پیامبر است.
تمامی فرق شیعی از این سه فرقه منشعب شده اند که همه آنان را می توان ذیل نامهای: امامیه اثنی عشریه، غلاة، کیسانیه، زیدیه، اسماعیلیه جمع کرد.
معتقدین به امامت ائمه دوازده گانه از حضرت علی علیه السلام تا امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که اکثریت شیعه را تشکیل می دهند و هرجا امامیه به صورت مطلق عنوان گردد و یا لفط شیعه به صورت مطلق بیان شود منظور اثنی عشریه هستند.آنها را شیعه جعفری یا جعفریه، اهل ایمان، اصحاب الانتطار، قائمیه نیز نامیده اند. امامیه به نص جلی و صریح پیامبر صلی الله علیه و آله درباره امامت علی علیه السلام و 11 فرزندش اعتقاد دارند و امامت به عقیده آنها امامت و ولایت عامه مسلمانان است در امور دین و دنیا که به نیابت از پیامبر صلی الله علیه و آله به آنها واگذار شده است زیرا آنها معتقدند که بر پیامبر صلی الله علیه و آله عقلا واجب است که برای خود جانشینی انتخاب کند.
wikiahlb: فرقه_های_شیعه