فرمان ران

لغت نامه دهخدا

فرمان ران. [ ف َ ] ( نف مرکب ) آنکه فرمان براند و حکم او را دیگران گردن نهند :
عید تو فرخ و ایام تو ماننده عید
خلق فرمان بر و تو بر همگان فرمان ران.
فرخی.
ز قدرت درگذر قدرت قضا راست
تو فرمان رانی و فرمان خدا راست.
نظامی.
رجوع به فرمان شود.

فرهنگ فارسی

آن که فرمان براند و حکم او را دیگران گردن نهند .

پیشنهاد کاربران

بپرس