کافه نشینی مفهومی فراتر از رفتن به کافه، قهوه خانه، چایخانه، کافی شاپ و مانند آن ها دارد و معمولاً به کنشی اجتماعی اشاره دارد که ریشه های آن به سده های هجده و نوزده اروپایی و دوران انقلاب فرانسه و انقلاب های سیاسی این پهنه بر می گردد. کافه نشینی عمدتاً در اقامتگاه افراد نیکوکار و فرهنگی و دارا برگزار می شد؛ که از هنرمندان و اندیشمندان نامدار پشتیبانی می کردند. کلوب های انقلابی در انقلاب ۱۷۸۹ فرانسه را نیز می توان نوعاً آغاز کافه نشینی ( شاید سیاسی ) دانست؛ یعنی گرد هم آمدن در یک محیط بیرونی، برای سرگرمی و همزمان بحث و گفتگو. این کنش در سده بیستم تا دهه ۱۹۸۰ به شدت رشد کرد و هر بار که جنبش های اجتماعی پدیدار می شد، کافه نشینی هم فراگیرتر می شد. و از دهه ۱۹۶۰ همراه با مفهوم روشنفکری و دیگر شیوه ها به کشورهای دیگر جهان نیز سرایت کرد. [ ۱]
با این همه، از یکی دو دهه پیش، اندک اندک با شیوه های دیگری جایگزین شد که فضا و مکان را به صورت دیگری تعریف می کردند؛ ولی در آنها نیز مسئله بسیار بیشتر از گذران اوقات فراغت با آسایش و بدون اندیشه، ورود سیستم اندیشه و جدل فکری در اوقات فراغت در یک حوزه عمومی بود. [ ۱]
کافه یا قهوه خانه ( به فرانسوی: Café ) محلی است عمومی که در آن نوشیدنی غیرالکلی و گاه غذاهای سبک عرضه می شود. کافه در برخی از کشورها جایی برای معاشرت و گفتگوی مردم است.
کافه را نباید با کافی شاپ اشتباه کرد. کافی شاپ محل عمومی آمریکایی است که در آن معمولاً فقط قهوه عرضه می شود.
از سال ۱۳۶۰ کافی شاپ ها جای چایخانه ها را تنگ کرد. در چایخانه های ایران به جای سرو قهوه بیش تر چای و انواع غذاهای سنتی ایرانی با موزیک زندهٔ ایرانی ارائه می شود.
تقریباً در سال ۱۶۵۰ میلادی، قهوه به کشور انگلستان وارد می شد و قهوه خانه ها در شهرهای آکسفورد و لندن تأسیس شدند. در اروپا هم مانند خاورمیانه، قهوه خانه ها به مکانی برای معاشرت، مطالعه و تبادل نظر دربارهٔ موضوعات روز بدل شد. یک شباهت دیگر، امکان تبدیل آن ها به مکانی برای اجتماع عناصر نامطلوب و خرابکاران بود. چارلز دوم، پادشاه انگلستان قهوه خانه ها را "مکانی برای ملاقات خائنان و نشر شایعات سخیف درباره اعلیحضرت و وزیرانش" معرفی می کرد. در قرن ۱۸، قهوه خانه معروف پاریس، کافه پروکوپ، مشتریان ثابتی همچون مارا، دانتون و روبسپیر داشت که در طول انقلاب فرانسه در آنجا برای انقلاب طرح ریزی می کردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا این همه، از یکی دو دهه پیش، اندک اندک با شیوه های دیگری جایگزین شد که فضا و مکان را به صورت دیگری تعریف می کردند؛ ولی در آنها نیز مسئله بسیار بیشتر از گذران اوقات فراغت با آسایش و بدون اندیشه، ورود سیستم اندیشه و جدل فکری در اوقات فراغت در یک حوزه عمومی بود. [ ۱]
کافه یا قهوه خانه ( به فرانسوی: Café ) محلی است عمومی که در آن نوشیدنی غیرالکلی و گاه غذاهای سبک عرضه می شود. کافه در برخی از کشورها جایی برای معاشرت و گفتگوی مردم است.
کافه را نباید با کافی شاپ اشتباه کرد. کافی شاپ محل عمومی آمریکایی است که در آن معمولاً فقط قهوه عرضه می شود.
از سال ۱۳۶۰ کافی شاپ ها جای چایخانه ها را تنگ کرد. در چایخانه های ایران به جای سرو قهوه بیش تر چای و انواع غذاهای سنتی ایرانی با موزیک زندهٔ ایرانی ارائه می شود.
تقریباً در سال ۱۶۵۰ میلادی، قهوه به کشور انگلستان وارد می شد و قهوه خانه ها در شهرهای آکسفورد و لندن تأسیس شدند. در اروپا هم مانند خاورمیانه، قهوه خانه ها به مکانی برای معاشرت، مطالعه و تبادل نظر دربارهٔ موضوعات روز بدل شد. یک شباهت دیگر، امکان تبدیل آن ها به مکانی برای اجتماع عناصر نامطلوب و خرابکاران بود. چارلز دوم، پادشاه انگلستان قهوه خانه ها را "مکانی برای ملاقات خائنان و نشر شایعات سخیف درباره اعلیحضرت و وزیرانش" معرفی می کرد. در قرن ۱۸، قهوه خانه معروف پاریس، کافه پروکوپ، مشتریان ثابتی همچون مارا، دانتون و روبسپیر داشت که در طول انقلاب فرانسه در آنجا برای انقلاب طرح ریزی می کردند. [ ۲]
wiki: فرهنگ کافه نشینی