فضا و زمان مطلق در فیزیک و فلسفه مفهومی است دربارهٔ ویژگیهای جهان. در فیزیک، فضا و زمان مطلق می تواند یک دستگاه ترجیحی باشد.
نسخه ای از مفهوم فضای مطلق ( به معنای یک چارچوب مرجع ) را می توان در فیزیک ارسطویی مشاهده کرد. رابرت وستمن می نویسد که بخش کوچکی از مفهوم فضای مطلق را می توان در اثر کلاسیک نیکلاس کوپرنیک یعنی درباره گردش افلاک آسمانی مشاهده کرد، که کوپرنیک در آن از مفهوم ستارهٔ بی حرکت استفاده می کند.
در اصل توسط سر ایزاک نیوتن در فلسفهٔ طبیعی اصول ریاضیات معرفی شد، مفاهیم زمان و فضای مطلق، یک مبنای تئوریک را فراهم آورد که باعث تسهیل مکانیک نیوتنی شد. به گفته نیوتن، زمان و فضای مطلق به ترتیب جنبه های مستقل واقعیت عینی هستند: زمان مطلق، حقیقی و ریاضیاتی، به خودی خود و از طبیعت خود به طور مساوی و بدون در نظر گرفتن هر عامل خارجی جریان میابد و نام دیگرش «استمرار» است:زمان نسبی، آشکار و مشترک، یک اندازه گیری محسوس و ظاهری از استمرار با مضمون حرکت است ( چه معقول و چه بی نظیر ) ، که معمولاً به جای زمان حقیقی مورد استفاده قرار می گیرد.
به گفته نیوتن، زمان مطلق مستقل از هر درک و پیشرفت در سرعت ثابت در سراسر جهان است. بر خلاف زمان نسبی، نیوتن معتقد بود که زمان مطلق غیرقابل شناسایی است و تنها ممکن است به صورت ریاضی درک شود. به عقیده نیوتن، انسان ها تنها قادر به درک زمان نسبی که همان اندازه گیری اشیا قابل درک در حرکت است، هستند ( مانند ماه یا خورشید ) . از این حرکات است که گذر زمان را متوجه می شویم.
فضای مطلق به طور طبیعی و بدون توجه به هیچ عامل خارجی، همیشه یکسان و غیرقابل حرکت می ماند. فضای نسبی یک بعد متحرک یا اندازه گیری از فضای مطلق است به طوری که حس های ما توسط موقعیت آن نسبت به جرم تعریف می شود، که به صورت فاحشی فضای غیرقابل جابجایی در نظر گرفته شده است. حرکت مطلق انتقالی است از مکان مطلق در دیگری و حرکت نسبی انتقالی است از یک مکان نسبی در دیگری…
- ایساک نیوتن
این مفاهیم این منظور را می رساند که فضا و زمان مطلق به رویدادهای فیزیکی بستگی ندارد، بلکه پس زمینه یا مرحله ای است که در آن پدیده های فیزیکی رخ می دهد. به این ترتیب، هر جسم دارای حرکت مطلق نسبت به فضای مطلق است، به طوری که یک شی یا باید در وضعیت بی حرکتی مطلق باشد یا با یک سرعت مطلق حرکت کند. [ ۱] نیوتن برای حمایت از دیدگاه هایش برخی نمونه های تجربی را ارائه داد: به عقیده نیوتن، یک کره منزوی که در حال چرخش است، می توان با توجه به انبساط محور استوایی آن نتیجه گرفت که محور آن نسبت به فضای مطلق می چرخد،
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنسخه ای از مفهوم فضای مطلق ( به معنای یک چارچوب مرجع ) را می توان در فیزیک ارسطویی مشاهده کرد. رابرت وستمن می نویسد که بخش کوچکی از مفهوم فضای مطلق را می توان در اثر کلاسیک نیکلاس کوپرنیک یعنی درباره گردش افلاک آسمانی مشاهده کرد، که کوپرنیک در آن از مفهوم ستارهٔ بی حرکت استفاده می کند.
در اصل توسط سر ایزاک نیوتن در فلسفهٔ طبیعی اصول ریاضیات معرفی شد، مفاهیم زمان و فضای مطلق، یک مبنای تئوریک را فراهم آورد که باعث تسهیل مکانیک نیوتنی شد. به گفته نیوتن، زمان و فضای مطلق به ترتیب جنبه های مستقل واقعیت عینی هستند: زمان مطلق، حقیقی و ریاضیاتی، به خودی خود و از طبیعت خود به طور مساوی و بدون در نظر گرفتن هر عامل خارجی جریان میابد و نام دیگرش «استمرار» است:زمان نسبی، آشکار و مشترک، یک اندازه گیری محسوس و ظاهری از استمرار با مضمون حرکت است ( چه معقول و چه بی نظیر ) ، که معمولاً به جای زمان حقیقی مورد استفاده قرار می گیرد.
به گفته نیوتن، زمان مطلق مستقل از هر درک و پیشرفت در سرعت ثابت در سراسر جهان است. بر خلاف زمان نسبی، نیوتن معتقد بود که زمان مطلق غیرقابل شناسایی است و تنها ممکن است به صورت ریاضی درک شود. به عقیده نیوتن، انسان ها تنها قادر به درک زمان نسبی که همان اندازه گیری اشیا قابل درک در حرکت است، هستند ( مانند ماه یا خورشید ) . از این حرکات است که گذر زمان را متوجه می شویم.
فضای مطلق به طور طبیعی و بدون توجه به هیچ عامل خارجی، همیشه یکسان و غیرقابل حرکت می ماند. فضای نسبی یک بعد متحرک یا اندازه گیری از فضای مطلق است به طوری که حس های ما توسط موقعیت آن نسبت به جرم تعریف می شود، که به صورت فاحشی فضای غیرقابل جابجایی در نظر گرفته شده است. حرکت مطلق انتقالی است از مکان مطلق در دیگری و حرکت نسبی انتقالی است از یک مکان نسبی در دیگری…
- ایساک نیوتن
این مفاهیم این منظور را می رساند که فضا و زمان مطلق به رویدادهای فیزیکی بستگی ندارد، بلکه پس زمینه یا مرحله ای است که در آن پدیده های فیزیکی رخ می دهد. به این ترتیب، هر جسم دارای حرکت مطلق نسبت به فضای مطلق است، به طوری که یک شی یا باید در وضعیت بی حرکتی مطلق باشد یا با یک سرعت مطلق حرکت کند. [ ۱] نیوتن برای حمایت از دیدگاه هایش برخی نمونه های تجربی را ارائه داد: به عقیده نیوتن، یک کره منزوی که در حال چرخش است، می توان با توجه به انبساط محور استوایی آن نتیجه گرفت که محور آن نسبت به فضای مطلق می چرخد،
wiki: فضا و زمان مطلق