فقها

/foqahA/

لغت نامه دهخدا

فقها. [ ف ُ ق َ ] ( ع اِ ) فقهاء. ج ِ فقیه. ( یادداشت مؤلف ). دانشمندان علم شریعت. ( غیاث اللغات ) : قضاة بلخ و اشراف علما و فقها... همه آنجا حاضر بودند. ( تاریخ بیهقی ). بر اثر وی قضاة و فقها بیرون آمدند. ( تاریخ بیهقی ).
این رشوت خواران فقهااند شما را
ابلیس فقیه است گر اینها فقهااند.
ناصرخسرو.
از احداث فقهای حضرت و افراد علمای دولت به مزیت هنر و مزید خرد مستثنی است. ( کلیله و دمنه ). او را به حضرت سلطان فرستادند و در مجلس خاص با اعیان ائمه و قضاة و وجوه فقها و غزاةحاضر کردند. ( ترجمه تاریخ یمینی ).

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) جمع فقیه دانشمندان .

فرهنگ معین

(فُ قَ ) [ ع . فقهاء ] (ص . اِ. ) جِ فقیه ، دانشمندان .

فرهنگ عمید

= فقیه

دانشنامه عمومی

فقها (لیبی). فقها ( عربی: الفقهاء ) یک منطقهٔ مسکونی در لیبی است که در استان جفره واقع شده است.
عکس فقها (لیبی)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس