سوسیالیسم ( به فرانسوی: Socialisme ) ، ( به انگلیسی: Socialism ) که اغلب از آن با عنوان فیلم سوسیالیسم یاد می شود فیلمی است ساختهٔ ژان لوک گدار، کارگردان فرانسوی، محصول سال ۲۰۱۰. فیلم که خط داستانی مشخصی ندارد از سه موومان تشکیل شده است و از نظر تمپو، بیان و تکرار تم بی شباهت به فرم کلاسیک سونات نیست. موومان اول، با سرعت بالا، موومان دوم آهسته تر، موومان سوم تندتر و کوتاه تر از موومان اول. موومان اول در یک کشتی اقیانوس پیما می گذرد که دریای مدیترانه را درمی نوردد و گاه وبیگاه در بنادری توقف می کند. موومان دوم در یک خانه کوچک در جنوب فرانسه و پمپ بنزینی که در مجاورت آن قرار دارد می گذرد. در موومان سوم دوباره به سفر دریایی موومان اول بازمی گردیم و گدار سرزمین هایی را به تصویر می کشد که به گفته او «انسانیت ما» در آنها متولد شده است: مصر، فلسطین، ادسا، هلاس، ناپل، بارسلون. . . [ ۱]
هزاران مسافر واقعی کشتی در فیلم گدار در نقش سیاهی لشکرهای فیلم ظاهر شده اند. ما آنها را در حال خوردن، نوشیدن، قمار کردن، ورزش کردن، دعا کردن، فیلم دیدن و … می بینیم. به ندرت با یکدیگر حرفی می زنند و تمام فعالیت های خود را با دوربین های مختلف دیجیتال ثبت می کنند. در صحنه ای از فیلم آلن بدیوی فیلسوف، در سالنی خالی، دربارهٔ هندسه و فلسفه سخنرانی می کند. بازیگران فیلم ( یک بانک دار یهودی، یک شکارچی جنایتکاران جنگی، زنی جوان به همراه مردی بسیار مسن تر و مقتدرتر از خود، یک زن آفریقایی که می گوید تا وقتی اروپا را شاد نبیند نمی خواهد بمیرد، زنی دیگر که همین را در مورد روسیه می گوید ) در جاهای مختلف کشتی قرار گرفته اند. حرف هایشان در هیاهوی آدم های کشتی، موسیقی و صدای باد، به خوبی شنیده نمی شود.
رکود اقتصادی جهانی، بحران اقتصادی یونان، تخریب آبراه ها به دلیل حفاری در اعماق دریا و… از موضوعاتی ست که در این بخش به آن اشاره می شود.
خانواده مارتین، متشکل از پدر، مادر، پسر ۱۰ ساله و دختر نوجوان، آدم های خوبی به نظر می رسند. آنها صاحب پمپ بنزینی هستند که در مجاورت خانه شان قرار دارد و در پمپ بنزینشان یک لاما و یک خر نگهداری می کنند. مادر در یک انتخابات محلی نامزد می شود و همین مسئله پای یک گروه تلویزیونی را به خانه شان باز می کند. در این بخش، برخلاف هیاهو و ریتم تند موومان اول، دوربین ثابت و ریتم کند است. در جایی گزارشگر زن تلویزیون از پسرک می پرسد به چه فکر می کند؟ پسر جواب می دهد «به کون تو». زن می گوید «واقعاً برایت جالب است؟» و پسر جواب می دهد «بدون شرح».
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهزاران مسافر واقعی کشتی در فیلم گدار در نقش سیاهی لشکرهای فیلم ظاهر شده اند. ما آنها را در حال خوردن، نوشیدن، قمار کردن، ورزش کردن، دعا کردن، فیلم دیدن و … می بینیم. به ندرت با یکدیگر حرفی می زنند و تمام فعالیت های خود را با دوربین های مختلف دیجیتال ثبت می کنند. در صحنه ای از فیلم آلن بدیوی فیلسوف، در سالنی خالی، دربارهٔ هندسه و فلسفه سخنرانی می کند. بازیگران فیلم ( یک بانک دار یهودی، یک شکارچی جنایتکاران جنگی، زنی جوان به همراه مردی بسیار مسن تر و مقتدرتر از خود، یک زن آفریقایی که می گوید تا وقتی اروپا را شاد نبیند نمی خواهد بمیرد، زنی دیگر که همین را در مورد روسیه می گوید ) در جاهای مختلف کشتی قرار گرفته اند. حرف هایشان در هیاهوی آدم های کشتی، موسیقی و صدای باد، به خوبی شنیده نمی شود.
رکود اقتصادی جهانی، بحران اقتصادی یونان، تخریب آبراه ها به دلیل حفاری در اعماق دریا و… از موضوعاتی ست که در این بخش به آن اشاره می شود.
خانواده مارتین، متشکل از پدر، مادر، پسر ۱۰ ساله و دختر نوجوان، آدم های خوبی به نظر می رسند. آنها صاحب پمپ بنزینی هستند که در مجاورت خانه شان قرار دارد و در پمپ بنزینشان یک لاما و یک خر نگهداری می کنند. مادر در یک انتخابات محلی نامزد می شود و همین مسئله پای یک گروه تلویزیونی را به خانه شان باز می کند. در این بخش، برخلاف هیاهو و ریتم تند موومان اول، دوربین ثابت و ریتم کند است. در جایی گزارشگر زن تلویزیون از پسرک می پرسد به چه فکر می کند؟ پسر جواب می دهد «به کون تو». زن می گوید «واقعاً برایت جالب است؟» و پسر جواب می دهد «بدون شرح».
wiki: فیلم سوسیالیسم