قار و قور

لغت نامه دهخدا

قار و قور. [ قارْ رُ ] ( اِ صوت مرکب ) آواز شکم. || قرقر با آواز بلند.

فرهنگ معین

(رُ ) (اِمر. ) (عا. ) = غار و غور: صدایی که از شکم شنیده می شود به ویژه در هنگام گرسنگی .

واژه نامه بختیاریکا

قار قیر

پیشنهاد کاربران

به غار و غور افتادن شکم ؛ صدا کردن روده ها بر اثر گرسنگی. گرسنه شدن. ( یادداشت بخط مؤلف ) .
غراغر. [ غ َ غ ِ ] ( اِ صوت ) قراقر. صدای شکم . غراغر امعاء. غراغر شکم . رجوع به قراقر شود.
قراقر. [ ق َ ق ِ ] ( اِ صوت ) آواز کردن شکم. ( آنندراج ) . آوازی که از اندرون شکم شنیده میگردد. ( ناظم الاطباء ) . || ش

بپرس