قاضی باقر

لغت نامه دهخدا

قاضی باقر. [ق ِ ] ( اِخ ) ابن محمد علی ، مشهور به قاضی. متوفی به سال 1312 هَ. ق. ابن محسن قاضی تبریزی طباطبائی از اکابر علمای امامیه تبریز عصر حاضر بوده و مراتب علمی را با محاسن عمل توام داشته است. وی به سال 1285 در تبریز متولد شد و مقدمات علوم عربی و فقه و اصول را در همان شهر از دانشمندان وقت فراگرفت و به سال 1308 برای ادامه تحصیلات به عتبات عزیمت نمود و در اخلاق به حوزه قطب العارفین ملاحسینقلی همدانی و در فقه و اصول به درس حاج میرزا حبیب اﷲ رشتی و فاضل شربیانی و ملا اسماعیل قره باغی حاضر شد و سپس به تبریز مراجعت کرد و پس از چند سال باز عازم نجف گردید و در حوزه درس آخوند ملامحمد کاظم خراسانی و سید محمد کاظم یزدی و دیگران حاضر شد و به اجازه های چندی در اجتهادو روایت نائل گشت آنگاه به سال 1324 به تبریز مراجعت کرد. تألیفاتی دارد. او راست : 1- حاشیه رسائل شیخ انصاری. 2- حاشیه ریاض المسائل. 3- حاشیه فصول الاصول. 4- حاشیه مکاسب شیخ. 5- الخیارات و اقسامها واحکامها. 6- الدرر الغرویه فی الفوائد العلمیة. وی به سال 1366 هَ. ق. در تبریز وفات کرد و به قم نقل شد و در آنجا مدفون گردید. ( ریحانة الادب ج 3 ص 263 ).

فرهنگ فارسی

ابن محمد علی مشهور به قاضی متوفی بسال ۱۳۱۲ بن محسن قاضی تبریزی طباطبائی از اکابر علمای امامیه تبریز عصر حاضر بوده و مراتب علمی را با محاسن عمل توام داشته است .

پیشنهاد کاربران

بپرس