قاعده مقتضی و مانع

[ویکی فقه] قاعده مقتضی و مانع، حکم به استمرار مقتضی و عدم مانع، بعد از احراز مقتضی و شک در عروض مانع است.
قاعده مقتضی و مانع، قاعده ای است که به موجب آن، هنگام احراز مقتضی و شک در وجود مانع باید بر انتفای مانع و ثبوت مقتضی بنا گذاشت، مانند آن که از یک سو یقین وجود دارد که لباسی در آب کر افتاده مقتضی طهارت موجود است و از سوی دیگر، احتمال داده می شود که عین نجاست که مانع طهارت است در آن مانده باشد؛ از این رو، درباره وجود مقتضی یقین است ولی درباره وجود رافع شک وجود دارد.
فرق میان قاعده استصحاب با قاعده مقتضی
فرق میان قاعده استصحاب و قاعده مقتضی و مانع، آن است که متعلق شک و یقین در استصحاب یک چیز است، اما در قاعده مقتضی و مانع این دو متعلق با یک دیگر تفاوت دارند.