قانون عرضه

قانون عرضه یکی از قواعد علم اقتصاد است که بیان می کند اگر قیمت یک کالا افزایش یابد، میزان عرضهٔ آن نیز افزایش خواهد یافت و با کاهش قیمت یک کالا میزان عرضهٔ آن نیز کاهش می یابد. به بیان دیگر قیمت کالا و میزان عرضهٔ آن رابطهٔ مستقیم دارند. میزان تقاضا در این تعریف به میزانی از کالا گفته می شود که عرضه کنندگان می خواهند و می توانند تولید کنند و با قیمت معینی به فروش رسانند. شیب رو به بالای منحنی عرضه نمایانگر قانون عرضه است. [ ۱]
در قانون عرضه فرض می شود که موارد زیر ثابت هستند:[ ۲]
• درآمد خریداران و فروشندگان
• عادت های خریداران و فروشندگان
• هزینهٔ تولید
• فن و تکنیک تولید
• شرایط و زمان
اگر قیمت کالایی افزایش یابد، نشانگر این خواهد بود که تولید و فروش آن سودزا است که باعث می شود فروشندگان و تولیدکنندگان، فروش و تولیدشان را بیشتر کنند و برعکس. [ ۳] این قانون را می توان با استفاده از برنامهٔ عرضه و منحنی عرضه نیز توضیح داد. [ ۴]
قانون عرضه در مورد اکثر تولیدات درست است، اما در جایی که امکان تولید بیشتر وجود نداشته باشد، صادق نخواهد بود. [ ۵] به چنین مواردی استثناهای قانون عرضه گفته می شود از جملهٔ این استثناها می توان به محصولات کشاورزی اشاره کرد که تولید آن ها را نمی توان از حد معینی افزایش داد، یا کالاهای هنری که عرضه شان را نمی توان به سادگی افزایش یا کاهش داد، کالاهای مزایده ای نیز به علت اینکه تولیدشان را نمی توان افزایش یا کاهش داد از قانون عرضه تبعیت نمی کنند. همچنین در جایی که امید به تغییر قیمت کالا در آیندهٔ نزدیک وجود داشته باشد قانون صادق نخواهد بود، برای نمونه اگر قیمت کالایی افزایش یابد و انتظار برود در آیندهٔ نزدیک نیز این افزایش قیمت ادامه خواهد داشت، آن گاه عرضه کاهش می یابد زیرا تولیدکنندگان و فروشندگان به ذخیره سازی محصول متمایل می شوند. این قانون تنها بیانگر شرایط آماری است و عوامل دیگر مؤثر در عرضهٔ یک کالا را در نظر نمی گیرد، برای نمونه قیمت، هزینه و فن تولید، عوامل طبیعی، حمل و نقل و ارتباطات، امید و سیاست های مالیاتی از این دسته اند. قانون عرضه بر عرضهٔ نیروی کار در کشورهای توسعه نیافته نیز حکم فرما نیست و اگر نرخ حقوق افزایش یابد تعداد کارگران کم می شود زیرا کارگران با میزان کار کمتر احساس رضایت خواهند کرد. [ ۶]