قحطی بزرگ (۱۳۱۵–۱۳۱۷). قحطی بزرگ ۱۳۱۵–۱۳۱۷ ( گاهی به تاریخ ۱۳۱۵–۱۳۲۲ ) اولین مورد از یک سری بحران های بزرگ بود که در اوایل قرن چهاردهم اروپا را در نوردید. بیشتر اروپا ( از شرق تا روسیه و جنوب تا ایتالیا ) تحت تأثیر قرار گرفت. [ ۱] این قحطی باعث مرگ و میر بسیاری در طول چندین سال شد و پایانی آشکار برای دوره رشد و شکوفایی از قرن ۱۱ تا ۱۳ بود.
قحطی بزرگ با آب و هوا بد در بهار ۱۳۱۵ شروع شد. کمبود محصول از سال ۱۳۱۶ تا تابستان سال ۱۳۱۷ ادامه داشت و اروپا تا سال ۱۳۲۲ به طور کامل بهبود پیدا نکرد. کمبود محصول تنها مشکل نبود. بیماری گاوها باعث شد تعداد گوسفندها و گاوها تا ۸۰ درصد کاهش یابد. این دوره با سطوح شدید جنایت، بیماری، مرگ دسته جمعی، و حتی آدم خواری و کودک کشی مشخص شد. این بحران پیامدهایی برای کلیسا، دولت، جامعه اروپایی و مصیبت های آینده در قرن چهاردهم داشت.
قحطی اتفاقاتی آشنا در اروپای قرون وسطی بود. به عنوان مثال، قحطی های محلی در پادشاهی فرانسه در طول قرن چهاردهم در سال های ۱۳۰۴، ۱۳۰۵، ۱۳۱۰، ۱۳۱۵–۱۳۱۷ ( قحطی بزرگ ) ، ۱۳۳۰–۱۳۳۴، ۱۳۴۹–۱۳۵۱، ۱۳۵۸–۱۳۶۰، ۱۳۷۱–۱۳۷۱ رخ داد. ۱۳۹۰. در پادشاهی انگلستان، مرفه ترین پادشاهی که تحت تأثیر قحطی بزرگ قرار گرفت، قحطی های دیگری در سال های ۱۳۲۱، ۱۳۵۱ و ۱۳۶۹ رخ داد. [ ۲] بیشتر مردم اغلب غذای کافی نداشتند و زندگی یک مبارزه نسبتاً کوتاه و بی رحمانه برای زنده ماندن تا پیری بود. با توجه به سوابق رسمی در مورد خانواده سلطنتی انگلیس، نمونه ای از بهترین افراد جامعه، که برای آنها سوابق نگهداری می شد، میانگین امید به زندگی در بدو تولد در سال ۱۲۷۶ ۳۵٫۲۸ سال بود. [ ۲] بین سالهای ۱۳۰۱ تا ۱۳۲۵، در زمان قحطی بزرگ، ۲۹٫۸۴ سال بود، در حالی که بین سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۷۵ در زمان طاعون، تنها ۱۷٫۳۳ سال بود. [ ۲] این کاهش نسبی جمعیت را بین سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۷۵ حدود ۴۲ درصد نشان می دهد. [ ۳]
تغییر الگوهای آب و هوا، ناکارآمدی دولت های قرون وسطی در مقابله با بحران ها، و سطح جمعیت در بالاترین سطح تاریخی، آن را به زمانی با حاشیه کمی برای خطا در تولید مواد غذایی تبدیل کرد.
در بهار ۱۳۱۵، باران شدید و غیرعادی در بسیاری از اروپا آغاز شد. در تمام فصل بهار و تابستان، بارندگی ادامه داشت و دمای هوا خنک بود. در چنین شرایطی، غلات نمی توانستند رسیده شوند و منجر به شکست گسترده محصول شدند. غلات را در کوزه ها و گلدان ها به داخل خانه می آوردند تا خشک بماند. کاه و یونجه برای حیوانات قابل درمان نبود، بنابراین علوفه ای برای دام ها وجود نداشت. در انگلستان، مناطق پست در یورکشایر و ناتینگهام زیر آب رفت، در حالی که حوضچه های خورش در رودخانه فوس در یورکشایر توسط سیل از بین رفتند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقحطی بزرگ با آب و هوا بد در بهار ۱۳۱۵ شروع شد. کمبود محصول از سال ۱۳۱۶ تا تابستان سال ۱۳۱۷ ادامه داشت و اروپا تا سال ۱۳۲۲ به طور کامل بهبود پیدا نکرد. کمبود محصول تنها مشکل نبود. بیماری گاوها باعث شد تعداد گوسفندها و گاوها تا ۸۰ درصد کاهش یابد. این دوره با سطوح شدید جنایت، بیماری، مرگ دسته جمعی، و حتی آدم خواری و کودک کشی مشخص شد. این بحران پیامدهایی برای کلیسا، دولت، جامعه اروپایی و مصیبت های آینده در قرن چهاردهم داشت.
قحطی اتفاقاتی آشنا در اروپای قرون وسطی بود. به عنوان مثال، قحطی های محلی در پادشاهی فرانسه در طول قرن چهاردهم در سال های ۱۳۰۴، ۱۳۰۵، ۱۳۱۰، ۱۳۱۵–۱۳۱۷ ( قحطی بزرگ ) ، ۱۳۳۰–۱۳۳۴، ۱۳۴۹–۱۳۵۱، ۱۳۵۸–۱۳۶۰، ۱۳۷۱–۱۳۷۱ رخ داد. ۱۳۹۰. در پادشاهی انگلستان، مرفه ترین پادشاهی که تحت تأثیر قحطی بزرگ قرار گرفت، قحطی های دیگری در سال های ۱۳۲۱، ۱۳۵۱ و ۱۳۶۹ رخ داد. [ ۲] بیشتر مردم اغلب غذای کافی نداشتند و زندگی یک مبارزه نسبتاً کوتاه و بی رحمانه برای زنده ماندن تا پیری بود. با توجه به سوابق رسمی در مورد خانواده سلطنتی انگلیس، نمونه ای از بهترین افراد جامعه، که برای آنها سوابق نگهداری می شد، میانگین امید به زندگی در بدو تولد در سال ۱۲۷۶ ۳۵٫۲۸ سال بود. [ ۲] بین سالهای ۱۳۰۱ تا ۱۳۲۵، در زمان قحطی بزرگ، ۲۹٫۸۴ سال بود، در حالی که بین سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۷۵ در زمان طاعون، تنها ۱۷٫۳۳ سال بود. [ ۲] این کاهش نسبی جمعیت را بین سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۷۵ حدود ۴۲ درصد نشان می دهد. [ ۳]
تغییر الگوهای آب و هوا، ناکارآمدی دولت های قرون وسطی در مقابله با بحران ها، و سطح جمعیت در بالاترین سطح تاریخی، آن را به زمانی با حاشیه کمی برای خطا در تولید مواد غذایی تبدیل کرد.
در بهار ۱۳۱۵، باران شدید و غیرعادی در بسیاری از اروپا آغاز شد. در تمام فصل بهار و تابستان، بارندگی ادامه داشت و دمای هوا خنک بود. در چنین شرایطی، غلات نمی توانستند رسیده شوند و منجر به شکست گسترده محصول شدند. غلات را در کوزه ها و گلدان ها به داخل خانه می آوردند تا خشک بماند. کاه و یونجه برای حیوانات قابل درمان نبود، بنابراین علوفه ای برای دام ها وجود نداشت. در انگلستان، مناطق پست در یورکشایر و ناتینگهام زیر آب رفت، در حالی که حوضچه های خورش در رودخانه فوس در یورکشایر توسط سیل از بین رفتند. [ ۴]
wiki: قحطی بزرگ (۱۳۱۵–۱۳۱۷)