قره تپه قمرود مربوط به هزاره ۴ قبل از میلاد است و در شمال قم، نرسید ه به روستای قمرود واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۶ فروردین ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۱۹۹۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. [ ۱]
در کتاب بررسی های باستان شناسی قمرود نوشته میر عابدین کابلی آمده است: منطقه مورد بررسی قمرود در شمال شرقی شهر قم واقع شده و از دهستان ها ی بخش مرکزی شهرستان قم محسوب می شود. مرکز آن روستای قمرود است که در ۲۰ کیلومتری شهر قم واقع وازطریق جادهٔ آسفالته با شهر ارتباط می یابد. منطقه شامل دو بخش است که به وسیله رودخانه قمرود یا اناربار به دو بخش تقسیم شده است. عموماً ساحل راست یا بخش شرقی را قمرود و بخش غربی را البرز می نامند.
در شمال منطقه مورد بررسی، رودخانه ساوه جریان دارد که از غرب وارد دشت قمرود می شود. در شمال شرق روستای ملک آباد، دو رودخانه قم وساوه به هم متصل شده و رودخانه مسیله را به وجود می آورند. رودخانه قم فصلی است ولی ساوه اندک آبی دارد که درفصل تابستان حداکثر تا زیر پل اتوبان تهران – قم می رسد. گروه باستان شناسی قمرود در سال ۱۳۶۷ نخستین گام را برای شناسایی منطقه برداشت. این برنامه در پنج سال در طی فصل پاییز یا بهار صورت گرفت ومنجر به شناسایی ۹۳ اثر فرهنگی شد که کهن ترین آن ها به دوره فراپارینه سنگی و جدیدترینشان به عصر قاجار تعلق دارد. این آثار درمجموع عبارت اند از تپه ها، محوطه ها، قلعه ها، کاروانسراها، پل ها، بندها و میل ها.
هرچند محوطه ها و آثار شناسایی شده در کل منطقه پراکنده است، ولی به دلیل موقعیت خاص جغراقیایی تمام منطقه درهمه دوره ها به طور یکسان، مسکون نبوده است. درهمین بررسی، گروه باستان شناسی توانست وضعیت محیط زیستی این بخش از سرزمین ایران را در طی حدود دوازده هزار سال روشن سازد. بر این اساس دردوره پارینه سنگی پایانی، منطقه البرز اگر نگوییم منطقه ای سکونتگاهی، لااقل می توان ادعا کرد محل تردد مردمان بوده است. این امر به دور از ذهنیت هم نیست، چون کناره ساوه رود جگن زار، همراه با درختان گز و دیگر درختچه های وحشی است. وجود آب و موقعیت طبیعی، زیستگاه مناسبی برا ی آبشخور حیوانات است. امروزه نیز به دلیل وجود حیوانات شکاری، منطقه شکارگاه تا اندازه ای تحت حفاظت است.
قمرود در دوران تاریخی مجدداً به وضعیت پیشین بر می گردد. این بارهم منطقه البرز طرف توجه قرار گرفته و جمعیت زیادی در آن مستقر می شود، ولی از اواخر دوره ساسانی نخستین حرکت ها برای استقرار دوباره در سمت شرق آغاز می شود و روی قره تپه استقراری کم رنگ شکل می یابد. در دوره اسلامی این حرکت به نحو چشمگیری سرعت می گیرد و در سده های آغازین اسلامی جمعیت بالایی را پذیرا می شود، ولی از آن سو منطقه البرز به مرور خالی از جمعیت و کل آن منطقه شامل فقط دو روستای کوچک شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر کتاب بررسی های باستان شناسی قمرود نوشته میر عابدین کابلی آمده است: منطقه مورد بررسی قمرود در شمال شرقی شهر قم واقع شده و از دهستان ها ی بخش مرکزی شهرستان قم محسوب می شود. مرکز آن روستای قمرود است که در ۲۰ کیلومتری شهر قم واقع وازطریق جادهٔ آسفالته با شهر ارتباط می یابد. منطقه شامل دو بخش است که به وسیله رودخانه قمرود یا اناربار به دو بخش تقسیم شده است. عموماً ساحل راست یا بخش شرقی را قمرود و بخش غربی را البرز می نامند.
در شمال منطقه مورد بررسی، رودخانه ساوه جریان دارد که از غرب وارد دشت قمرود می شود. در شمال شرق روستای ملک آباد، دو رودخانه قم وساوه به هم متصل شده و رودخانه مسیله را به وجود می آورند. رودخانه قم فصلی است ولی ساوه اندک آبی دارد که درفصل تابستان حداکثر تا زیر پل اتوبان تهران – قم می رسد. گروه باستان شناسی قمرود در سال ۱۳۶۷ نخستین گام را برای شناسایی منطقه برداشت. این برنامه در پنج سال در طی فصل پاییز یا بهار صورت گرفت ومنجر به شناسایی ۹۳ اثر فرهنگی شد که کهن ترین آن ها به دوره فراپارینه سنگی و جدیدترینشان به عصر قاجار تعلق دارد. این آثار درمجموع عبارت اند از تپه ها، محوطه ها، قلعه ها، کاروانسراها، پل ها، بندها و میل ها.
هرچند محوطه ها و آثار شناسایی شده در کل منطقه پراکنده است، ولی به دلیل موقعیت خاص جغراقیایی تمام منطقه درهمه دوره ها به طور یکسان، مسکون نبوده است. درهمین بررسی، گروه باستان شناسی توانست وضعیت محیط زیستی این بخش از سرزمین ایران را در طی حدود دوازده هزار سال روشن سازد. بر این اساس دردوره پارینه سنگی پایانی، منطقه البرز اگر نگوییم منطقه ای سکونتگاهی، لااقل می توان ادعا کرد محل تردد مردمان بوده است. این امر به دور از ذهنیت هم نیست، چون کناره ساوه رود جگن زار، همراه با درختان گز و دیگر درختچه های وحشی است. وجود آب و موقعیت طبیعی، زیستگاه مناسبی برا ی آبشخور حیوانات است. امروزه نیز به دلیل وجود حیوانات شکاری، منطقه شکارگاه تا اندازه ای تحت حفاظت است.
قمرود در دوران تاریخی مجدداً به وضعیت پیشین بر می گردد. این بارهم منطقه البرز طرف توجه قرار گرفته و جمعیت زیادی در آن مستقر می شود، ولی از اواخر دوره ساسانی نخستین حرکت ها برای استقرار دوباره در سمت شرق آغاز می شود و روی قره تپه استقراری کم رنگ شکل می یابد. در دوره اسلامی این حرکت به نحو چشمگیری سرعت می گیرد و در سده های آغازین اسلامی جمعیت بالایی را پذیرا می شود، ولی از آن سو منطقه البرز به مرور خالی از جمعیت و کل آن منطقه شامل فقط دو روستای کوچک شده است.
wiki: قره تپه قمرود